Manetheren – Time
Debemur Morti Productions, 2012
De tijd. Een thema dat ons altijd wel ‘bezig houdt’, maar als je het vanuit andere ooghoeken bekijkt ook een gegeven dat ongrijpbaar en onvatbaar lijkt te zijn. Wat de beweegreden van de twee heren achter het Amerikaanse project Manetheren ook zijn moge, zij vonden het een prima zaakje om even een nieuwe plaat rond op te nemen. Ze brengen black metal, maar in behoorlijk atmosferische en kwalitatieve vorm. Time is hun vierde, maar het is duidelijk niet om die titel vorm te geven dat dit pronkstuk één uur en vijftien minuten speelduur telt. Als je even de voorgaande platen bekijkt van deze heren zie je dat het blijkbaar hun gewoonte is om lange platen op te nemen.
Een goede zaak enerzijds, want je krijgt uitgebreid de kans om te genieten van deze wervelende black metal die je op ontelbaar veel keren mee in vervoering weet te brengen. Anderzijds zijn er echter wat momenten waarbij ik van mening ben dat het allemaal net iets te lang aansleept, maar kom, dat nemen we er maar bij. Deze Amerikanen hebben duidelijk heel wat opgestoken van de atmosferische black metal-stijl van hun landgenoten van Wolves In The Throne Room. Manetheren werkt ook met die typische, volle gitaarsound die emotionele diepgangen bereikt en ondersteund wordt door een synthbasis. Waar de gitaren misschien nog wat een mengeling vormen met de stijl van bands als Sargeist of het oude werk van Darkthrone, is de opbouw van de drumstukken weer volledig een referentie naar het werk van die andere Amerikanen. Zalig ook, hoe II en III je vervolgens langzaam door een atmosferische black metal-kolk trekken. Slepende tracks waar ook duidelijk in wordt hoe knap dit geluid gedoseerd is: gitaren met lichte wijzigingen in de opbouw van de riffs en een sound om rillingen van te krijgen, maar met daarop ook een prima baslijntje en een pak weemoed in de stem. Misschien wel lichtjes richting het Duitse suicidal straatje, maar zonder dat Manetheren dat genre benadert. Naarmate de plaat vordert komt het atmosferische aspect ook feller op de voorgrond te staan. Als je V erbij neemt, dan is met zijn momenten de vuiligheid er wat af. Gevoel en symfonische kracht blijven echter het roer in handen houden.
Dit duo Amerikanen weet immers diepgang te creëren en sentiment op te roepen met louter de muzikale basis. Al wie kan genieten van een goede oude Diadem of 12 Stars of Two Hunters, vindt zich wel in de muziek van Manetheren. Een prima black metal plaat die luisteraars meer dan een uur lang in vervoering weet te brengen en meeneemt naar atmosferische hoogtes, maar als je het mij vraagt had 50 minuten beter geweest.
Tracklisting:
- I
- II
- III
- IV
- V
- VI
Line-up:
- Azlum – Guitars, Vocals, Bass
- Thorns – Drums
Links: