Malnàtt – Principia Discordia
Bakerteam Records, 2012
Het Italiaanse Malnàtt heeft een nieuw album uit, zijn vijfde. De vier eerste kunnen mij gestolen worden, de “extreme” folk metal was nu niet meteen iets waar ik wild van werd. Deze keer gaat het richting melodische black met enkele hoogtepunten.
Op zich een hele verbetering, deze koerswijziging. Opener Manifesto Nichilista is niet te best, een overmatig ingestudeerd clichénummer met weinig eigenzinnigheid, al duizend keer beter gehoord. L’Amor Sen Va is dan weer vele vele malen beter. Een Quintessence (Borknagar) -geluid en enkele progressieve wendingen, met een licht pagan-gevoel. Waar kwam dat plots vandaan? Il Canto dell’Odio trekt de plaat weer naar beneden met opnieuw voorspelbare riffs en weinig pit, ook al betreft het een zogenaamd uptempo-nummer. Iper Pagano gaat weer de goede richting op met een Enslaved-vibe. En zo gaat dat dus het hele album door. Oude trekjes van de band komen soms bovendrijven in pagan-melodie of vrouwengezangen, maar de overheersende strijd is die tussen black ‘n roll en Noorse black uit de tweede helft van de jaren negentig.
Een plaat met twee gezichten dus, met even veel hoogte- als dieptepunten. De Italiaanse taal is geen al te groot obstakel, al klinkt dat nooit zo grimmig als Noors of Engels, eerder theatraal en melodramatisch. Eerst luisteren dus, dan pas meer. Ik ben trouwens wel benieuwd wat de boodschap achter die hoes is. Dat Italië het stuitje van Europa is of zo, wie weet.
Tracklisting:
- Manifesto Nichilista
- L’Amor Sen Va
- Il Canto dell’Odio
- Iper Pagano
- Intramezzo Erisiano
- Nel Dì dei Morti
- Don Matteo
- Ave Discordia
- Ho Sceso Dandoti il Braccio
- Ulver Nostalgia
- Il Sentiero dei Nidi di Ragnarok
Line-up:
- Porz Vocals
- Lerd Drums
- Bigat Guitars
- Aldamera Bass
Links: