Lifelover – Sjukdom
Prophecy Productions, 2011
Yes! Een nieuwe Lifelover. De band is ondertussen groot genoeg om door sommigen als hype beschouwd te worden en door anderen aanbeden te worden. Een tweede Cradle of Filth dus, maar dan net een beetje anders. Iedere vorm van mening of kritiek op deze band wordt automatisch gezien als stemmingsmakerij en daar ben ik persoonlijk heel erg blij om, zeker wanneer ik die rol op mij mag nemen. Als Vlaming zit het namelijk in mijn bloed om te propageren, dat heb ik onlangs van de Waalse nationale televisiemaatschappij geleerd. Hoe dan ook, Lifelover. Konkurs heb ik regelmatig gedraaid, Pulver en Erotik eigenlijk ook. Vooral in deprimerende levensfasen waar ik de nutteloosheid van het leven probeer te omzeilen of wanneer ik me sip en verveeld voel op een avond zonder Oh Oh Cherso op tv, is Lifelover een welgekome gast. Ik voel me namelijk zoveel beter als ik me depressief voel en er mee lach (de ironie weet je wel, ze houden niet echt van het leven hoor, hihi). Sjukdom dus, album nummer vier.
Hét grote gespreksonderwerp van deze nieuwe plaat is de mechanische drum. Een typmachine op verschillende snelheden. Ik heb er ooit zo eentje aan het werk gezet in Studio “Hoek van de Living” en dat ging eigenlijk behoorlijk goed. Dus waarom zouden we daarop kritiek hebben? Het klinkt niet menselijk… ja, klopt, maar de oren van menig twintiger zijn al zodanig aangetast door de vele rap en R’n’B op de MTV-zenders dat het geen fluit meer uitmaakt. En trouwens, menselijkheid, dat heb je genoeg bij Lifelover. De vocalen, menslief, ze zijn zo teer. Niet alleen de hysterische screams die de vorige albums zo innig pakkend maakten zijn nu aanwezig op het album, ze worden aangevuld door intriest (dat is geen positief woord in deze context) gekweel (vals!) en wat me nog het minst van al zint: door een soort van “bruut” gebrombeer (Karma, Totus Anctus). Het klinkt als Chris Barnes op Bringer Of Blood zonder special effects. Niet dat het allemaal zo slecht is hoor. De pianomelodieën zijn übercatchy en zouden zeker niet misstaan op de volgende Lady Gaga-cd, en dat bedoel ik oprecht als een compliment. Expandera bijvoorbeeld, bevat een riedel die je een hele dag in je hoofd kunt meedragen (net als het meelijwekkende gefluister dat er op volgt).
Allemaal goed en wel, dat zijn achteraf bekeken misschien kanttekeningen, als de nummers even sterk blijken te zijn als voorheen. Maar dat zijn ze niet. Het is allemaal wel aardig maar het heeft totaal geen diepgang, mede door de zaken die net zijn opgesomd. Sjukdom is een album dat je makkelijk twintig keer na elkaar kunt afspelen maar waarvan bijna niets blijft hangen, of het moeten de pianostukjes zijn, die dan nog eens slecht getimed in de mix gezet zijn (Karma). Ik weet niet of het zo is (ik was er niet bij) maar de personen achter Lifelover geven hiermee de indruk dat ze zich er een beetje vlug vanaf gemaakt hebben. Het is overduidelijk dat er tonnen aan muzikale feeling aanwezig is bij deze band, maar daar koop je niets mee. Ik zou zelfs zeggen, de “gok” met de machinale drums, het geneuzel en gebrom, de matige mix, de complexloze vullertjes vol emo-uitbarstingen… het riekt naar arrogantie. De die-hard fans zullen het allemaal zonder aarzelen getrouw slikken (en gelijk hebben ze), maar wie niet ‘into’ de Lifelover-mindset is zal zijn muzikale wenkbrauw hoog optrekken. En die kan ik nog minder ongelijk geven. Helaas… ook al zet ik straks voor de dertigste keer het album op.
Tracklisting:
- Svart Galla
- Led by Misfortune
- Expandera
- Homicidal Tendencies
- Resignation
- Doften Av Tomhet
- Totus Anctus
- Horans Hora
- Bitterljuv Kakofoni
- Becksvart Frustration
- Nedvaknande
- Instrumental Asylum
- Utdrag
- Karma
Line-up:
- ( ) – lead vocals
- B – vocals, guitars, bass, piano
- LR – additional voice
Links: