Nooit eerder kreeg ik de kans om een volledig album van Last Days of Humanity te voorzien van een review. Enkel vorig jaar was er de split met Rectal Smegma en Cliteater. Nochtans staan er in mijn kast een pak albums te pronken van deze Nederlandse pionier in het goregrindgenre die ik zonder gêne durf te promoten aan eenieder die achteloos genoeg is om mij te vertrouwen in mijn muzikale smaak. Hoe dan ook, vijftien jaar na Putrefaction in Progress mogen we weer onze vuisten ballen met een glimlach van oor tot oor. Het is namelijk zover: we gaan DSM vijf vieren met een nieuw album van Last Days of Humanity!
Voor het analyseren van dit nieuwe werkstuk moesten we absoluut nog eens beluisteren hoe het er vijftien jaar geleden aan toeging. En er is heel wat veranderd sinds dan. Toen waren alle nummers (behalve de outro) korter dan een minuut. Nu zit Last Days of Humanity wel eens boven de minuutgrens. De typische metaalsnare-sound (denk aan de doorsnee Tsjechische goregrind-sound van tegenwoordig) is ook gewijzigd in iets met meer vezel, iets wat toch (eigen) menselijk DNA lijkt te bezitten. Net als de gitaarsound trouwens, die nu een stuk meer grooves en ronk in zich heeft. Er is ook bijzonder veel aandacht naar het riffwerk gegaan, naar Last Days of Humanity-normen. Ik zou het bijna volwassen durven noemen, respect- en liefdevol. Horrific Compositions of Decomposition klinkt dan in ieder geval een stuk meer crust/grindcore dan zijn voorganger en sluit eerder aan bij Hymns Of Indigestible Suppuration. De Bert & Ernie go Brutal-sound is er niet meer, maar toch zal de oldschool Last Days of Humanity-fan daar niet helemaal rouwig om zijn. Het is namelijk nog steeds het vettige en smeuïg etterende beestje dat het altijd al geweest is, deze keer met een minder snedige maar des te ranzige sound. De pitchshiftering bij het vocale gebeuren leidt nog steeds tot de blubberput, een best of van het programma “De Vuilste Jobs van Vlaanderen”.
Mooi dat dé pioniers van de goregrind laten merken dat ze ook in crust- en grindcoreland nog steeds toppers zijn en dat goregrind niet noodzakelijk een doel op zich hoeft te zijn qua uitvoering. Dat neemt niet weg dat dit wel degelijk erg gore is en vele grindcoreliefhebbers dit een brug te ver zullen blijven vinden. En ja, de vele samples en intro’s zijn nog steeds van de partij! Blûurgh bûrgh uuûûrgh!
Score:
82/100
Label:
Rotten Roll Rex, 2021
Tracklisting:
1. Hematopoietic System Tissue And Lymphoid Fail
2. Molecular Shutdown Of The Hematopoietic Cells
3. Within The Putrefying Realms Of Clinical Pathology
4. Structural Alterations Of Morphological Cell Changes From Within
5. Roots Of Pathos
6. Sickening Analysis Of Reeking Body Fluids And Tissues
7. Malignant Melanoma Disorder By Excisional Biopsy
8. Diagnostic Statistical Mental Disorders
9. Visual Representations Of General Pathology
10. Coagulative Necrosis
11. Mass Chromatography
12. Molecular Pathological Epidemiology Of Colorectal Neoplasia
13. Distinguishing Between Validuty And Utility Of Psychiatric Diagoses
14. Nonculture Molecular Techniques For Diagnosis Of Bacterial Infections
15. Brachio Proctic Defloration In Septic Atrophy
16. Tumorous Parenchyma Of Red Corpuscles
17. Running Through The Blood
18. Dark Pathways Of Specific Pathogens And Mental Disorders
19. Cellular Destruction Under The Eyes Of The Cytopatholgist
20. Partial Remains Under Post-mortem Examination
21. Putrid Emphysema In Hypodermic Tissue
22. Fusing Symblepharon
23. A Dive In The Primordical Swamp Of Human Putrefaction
24. Cringe In Repulsion
25. Examination Of Reeking Putrifying Organs, Tissues, Body Fluids
26. Principles Of Pathology
27. Six Distinctive Morphological Patterns Of Necrosis
28. Ciotus Analis And Defloration
29. Coagulative Myocytolysis Degeneration Of The Myocardium
30. A Specific Pattern Of Irreversible Fibrinoid Necrosis
31. In Myocardial Infarction
32. Disruption Of Partial Adipocerous Derma
33. Analyzing The Clinical Adnormalities Of Rigor Mortis
Line-up:
- Hans Smits – Keel
- Bas van Geffen – Bas, gitaar
- Paul Niessen – Drums
Links: