Lake Of Tears – Ominous

Geschreven door op 09-03-2021 om 18:50.

De titel Ominous is vermoedelijk een rake beschrijving van de vooruitzichten van Lake Of Tears-bezieler Daniel Brennare de afgelopen jaren. Inmiddels meer dan tien jaar geleden werd bij hem leukemie vastgesteld die chronisch bleek te zijn. De diagnose sloeg in een klap alle grond onder zijn voeten weg. De ziekte vernietigde niet alleen zijn lichaam. Het gevoel alles te verliezen leidde ook tot diepe depressie. Brennare heeft geprobeerd deze gevoelens en de reis die hij daarmee heeft afgelegd vast te leggen op de nieuwe Lake Of Tears. Dat doet hij in een verhaal over de schier oneindige ruimte waardoorheen onze “pale blue dot” raast, de koppeling leggend in zinnen als “The brightest ones go fast, leaving only stone and dust”.

Muzikaal heeft Brennare gekozen voor een mix van Pink Floyd, David Bowie (met een smaakvolle verwijzing naar ’s mans Space Oddity in Lost In A Moment) en The Sisters Of Mercy. Misschien te eenvoudige invloeden om te benoemen. Het persbericht vermeldt ze namelijk ook al. Toch waren dit de namen die al in ons opkwamen voor we de promotiepraat lazen. En om vanwege de treffende verwijzingen van een platenlabel te gaan schrijven over invloeden van een of ander duister groepje dat niemand kent, gaat toch te ver. Nou vooruit dan: bij de opener moesten we toch ook even met een glimlach aan de electropunk van Sigue Sigue Sputnik denken. Nog te benoemen zijn de strijkers (uit een doosje) en elektronica die de diverse tracks opluisteren en van mooie contrasten voorzien. Daarmee worden in een track als Lost In A Moment laag op laag gelegd hetgeen het bij de kosmos passende gevoel van overweldiging oproept. Het mag inmiddels duidelijk zijn. Dit is niet de plaat die je gaat draaien op je eerste “post corona party”.

De songs zelf rocken soms (opener At the Destination is zelfs in bescheiden mate een “stamper” te noemen), maar zijn ook vaker te vinden in het idioom van de singer-songwriter of de doomhoek. Prijsnummer is zonder meer het afsluitende, (bijna letterlijk) tranentrekkend mooie Cosmic Sailor. Het is in deze rustig opgebouwde song met in aanvang rustig voortstappende drums, traag aangeslagen snaren, gevoelige strijkers en zacht geblazen zang dat Brennare ons het dichtst bij laat komen. “Fading as I move through the morning, move through the daygrey, move for the evening, move into dark space” vertrouwt hij ons toe in een song die baadt in Gilmouriaanse sferen. Het zal dan ook niet geheel per ongeluk zijn dat de “hey” aan het begin ons spontaan “is there anybody in there” deed fluisteren.  

Het mag duidelijk zijn: Ominous is een plaat waarin Daniel Brennare zijn hele hebben en houden heeft gestopt. Daar wil ik op geen enkele manier aan af doen. En toch … ook na vele malen luistere kruipt de plaat niet helemaal onder mijn huid, met uitzondering van het eerder genoemde Cosmic Sailor dat wel die donkerte doet voelen. De reden zal deels zijn gelegen in de keuze om de emoties in een fictieve setting te plaatsen. Toch is dat niet het hele verhaal want in Lost In A Moment en de afsluitende track wordt die muur wel gemakkelijk doorbroken. Het ligt waarschijnlijk meer in de soms wat zwaar aangezette stem van Brennare. Deze moet je liggen. Is dat het geval en houd je van platen die tot het bot gaan, dan is er geen reden te aarzelen: aanschaffen die hap. Heb je er gelijk heel mooi artwork bij.

Score:

75/100

Label:

AFM Records, 2021

Tracklisting:

  1. At The Destination
  2. In Wait And In Worries
  3. Lost In A Moment
  4. Ominous One
  5. Ominous Too
  6. One Without Dreams
  7. The End Of This World
  8. Cosmic Sailor
  9. In Gloom (Bonus Track)

Line-up:

  • Daniel Brennare – Vocalen, gitaar, keyboards

Links: