Lacrimosa – Echos
Reeds bij het beluisteren van de eerste single “Durch Nacht und Flut” bekroop mij een eigenaardig gevoel. Waar was de schrijnende mediocriteit die Lacrimosa voor mij altijd op een tweederangs plek had gezet? Diezelfde mediocriteit wat van een met het Londen Symphony Orchestra opgenomen, uit 1999 stammende album als ‘Elodia’ net niet maakte wat het voor mij moest zijn. Vol goede moed kocht ik ook de opvolger “Fassade”, die ik slechts een paar maal heb gedraaid, vooraleer het de kast in verdween om aldaar stof te verzamelen. En hoewel Lacrimosa altijd met iets speciaals (en in wezen geniaals) op de proppen kwam, had ik het met de Duitse Gothic-formatie dus wel gehad.
Tot ik dus de eerste single hoorde. Had het tij zich dan toch gekeerd? Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken, en het nog één maal te proberen. Inmiddels ben ik blij dat ik het gedaan heb, want ‘Echos’ is zonder enige twijfel het beste werk in de loopbaan van Tilo Wolff en Anne Nurmi. De kruisbestuiving van Rockmuziek, klassiek en (Duitstalige) poëzie is nog nooit zo goed uitgewerkt als op dit album.
‘Echos’ begint meteen met het moeilijkste nummer van de cd; het bijna dertien minuten durende, intrumentale “Kyrie”. Een klassiek stuk, enkel opgetrokken uit klassiek orkest en koor, prachtig aanzwellend en emotioneel, om daarna over te gaan in de reeds gememoreerde single “Durch Nacht und Flut”, een voor Lacrimosa bijna hitgevoelig stuk. Het tien minuten durende “Sacrifice” is een waar kunststukje, en gemakkelijk één van de meest sfeervolle nummers die ooit uit de vederen pen van Tilo Wolff zijn gekomen. Het Engels-talige, voor Anne Nurmi geschreven en gezongen “Apart” en het droevige “Ein Hauch von Menschlichkeit” zetten deze lijn voort. Prachtig in al haar melancholiek is “Eine Nacht in Ewigkeit”; simpel met piano, zang, viool en cello, maar o zo mooi! Een straaltje hoop schijnt vervolgens door in het bijna opgewekte “Malina” (waarom, als men in de Rockhard schrijft dat een bepaald nummer het slechtste van een cd is, vind ik het steevast één van de beste?? Flikken ze telkens). In het wederom bijna dertien minuten durende “Die Schreie sind Verstummt (Requiem für drei Gamben und Klavier)” heeft ‘Echos’ een waarlijk magistrale, epische afsluiter. Na zo’n vijf minuten stilte (heb ik altijd de pest aan) volgt er dan nog een wat meer orchestrale versie van “Durch Nacht und Flut”, en dan is de taart echt op.
Lacrimosa zal absoluut niet naar ieders smaak zijn, maar hen die klassieke muziek en de Gothic rockscene waarderen, en niet vallen over de Duitse teksten raad ik toch aan dit album in ieder geval eens te beluisteren bij de lokale platenboer. Ik denk dat Lacrimosa met ‘Echos’ heel wat zieltjes bij gaat winnen. Top-album!
Tracklist:
1 Kyrie
2 Durch Nacht und Flut
3 Sacrifice
4 Apart
5 Ein Hauch von Menschlichkeit
6 Eine Nacht in Ewigkeit
7 Malina
8 Die Schreie sind Verstummt (Requiem für drei Gamben und Klavier)