Kvad – So Old

Geschreven door op 02-06-2023 om 23:25.

Solus Grief is nog een band waarin de heer Peregrinus zijn zielenroerselen kwijt kan, weliswaar daar onder de naam Praefuro. Ik bespreek vandaag echter werk van één van zijn zo vele andere bands met de naam Kvad. Kvad is een duo, bestaande uit Peregrinus en Pallisade, uit Noorwegen en heeft de opvolger van de EP Invocations en het eerste album Cold & Dark, As Life, gewoon So Old genoemd. Het is het Duitse Purity Through Fire label, een platenboer die onze redactie rijkelijk voorziet van een karrevracht aan releases in het meest extreme genre, dat de plaat uitbrengt. Dit op zich kan je niet gek noemen, dit label bracht ook al With A Last Exhale van Solus Grief uit. Een plaatje dat best wel te pruimen is en eerder een atmosferische insteek heeft.

Ik vind het altijd boeiend te lezen over en vervolgens te luisteren naar werken van één en dezelfde artiest. Eénzelfde artiest die in staat blijkt te zijn verschillende petten op te zetten vind ik langs één kant interessant en bewonderenswaardig, langs de andere kant vind ik het ook wat verwarrend. Ik stel me vaak dezelfde vraag, wat wil die gozer of gozerin nu? Is het nu het één of het ander? Zijn dat type artiesten niet wat besluiteloos? Of moet je gewoon toegeven dat dat type muzikanten gewoon een onuitputtelijke bron ergens in zich verstopt weten? Ik ben er nog niet uit.

Intussen loopt het eerste nummer, So Old. De productie is behoorlijk grijs, grauw, roestig, scherp en puntig. Ook op de vocalen zit er een behoorlijke lading stof en viezigheid. Een beetje zoals in Solus Grief is de black metal van dit Kvad wat atmosferisch omrand. Er is in het krasserige geheel behoorlijk wat ruimte voorzien voor een erg prominente en helder klinkende bas. De heer Pallisade, die zijn plek wel gevonden heeft op de drumkruk, stampt aan een relatief rustig tempo vlotjes doorheen het eerste nummer. Voorzichtig voert diezelfde heer de snelheid wat op in het daaropvolgende nummer, I Long For The Fires. Hij laat hier vooral de beide voeten spreken. Het valt dus nog af te wachten of er op dit album een blastbeat komt voorbij razen. En wie hard roept, krijgt vaak zijn zin. Op This Was Death word je, weliswaar maar luttele ogenblikken, vergast op een paar maten klassieke blast, en later in het nummer, hammerblast. Verder mag je je op deze plaat nog trachten te verlekkeren aan een dromerige synth-intro (Amidst Thunder And Demonic Ecstasy), aan een erg grauwe boswandeling aan hoge snelheid (The Forest Draped Black), en aan een misselijkmakende vuile collectie riffs op In Servitude Of A Dying Flame.

Op zich mag je dit So Old van het Noorse Kvad een behoorlijk appetijtelijk plaatje noemen. Hetgeen me wat tegenhoudt om de plaat bij herhaling op te zetten, is de toch bij momenten te scherpe en puntige productie die pijn doet aan je oren. Muzikaal kan ik er verder geen kwaad woord over zeggen of het moet zijn dat het geheel wat te voorgekauwd klinkt en na een tijdje wat te saai wordt. Ik raak persoonlijk meer bevangen door de muziek van Solus Grief. Ik stel dan ook voor dat de heer Peregrinus zich misschien maar best bezighoudt met het opzetten van één pet.

Score:

65/100

Label:

Purity Through Fire records, 2023

Tracklisting:

  1. So Old
  2. I Long For The Fires
  3. This Was Death
  4. Amidst Thunder And Demonic Ecstasy
  5. The Forest Draped Black
  6. In Servitude Of A Dying Flame
  7. Void Ritual
  8. Ashes Of A Life

Line-up:

  • Peregrinus – Zang, gitaren, synth
  • Pallisade – Drum

Links: