Kouta – Kaarnaköydet

Geschreven door op 06-05-2023 om 20:01.

Over dit Finse Kouta schreef ik al eerder. Ergens in 2022 kwam in eigen beheer de EP Aarnihauta uit. De folky, paganeske black metal met invloeden van Moonsorrow en Havukruunu kon ik wel smaken, maar het mocht toch allemaal een streepje bruter, agressiever en sneller. Of de heren dat ook vinden is nog maar de vraag. In ieder geval is de eerste langspeler aangekomen: Kaarnaköydet. En opnieuw wordt dit schijfje in eigen beheer uitgebracht. Ik heb de afgelopen tijd zoveel extreme muziek beluisterd en tijdens die momenten heb ik me al vaker afgevraagd waarom bepaalde bands wel en andere bands niet met een platenlabel in zee zijn gegaan of daartoe de kans hebben gekregen. Vaak is het ook gewoon een bewuste keuze van de band om alles alleen te doen. Misschien ook zo bij deze Finse formatie.

Koud, guur en ijzig fris zo kan je vaak de black metal uit de Finse regio omschrijven. De heren van Kouta pakken het op het begin van hun debuutalbum toch lichtelijk anders aan. Ze starten met een akoestische gitaarpartij en een erg warm vocaalpalet. Het lijkt wel alsof de heren met z’n allen onder een warm dekentje zijn gekropen en aan een brandend vuur een gitaar hebben bovengehaald.

Gelukkig duurt die gezellige jeugdbewegingslol niet al te lang en slaat Kouta die pret vlot aan gruzelementen met een arsenaal aan melodische riffs, stampende partijen en gorgelende keelgeluiden die opnieuw met paganeske samenzang wordt ondersteund. Turjan Takaa is alzo een bruut nummer van jewelste, Häpeä eveneens. En misschien hebben de heren wel geluisterd naar de eerder neergeschreven tips. Hun muziek is inderdaad stukken agressiever, bruter en smeriger op dit Kaarnaköydet. Een album dat eigenlijk een tragisch verhaal is over twee broers. Jammer dat ik de Finse taal niet machtig ben om dit allemaal uit te zoeken, maar misschien dat iemand van jullie me dit verhaal eens kort uit de doeken wil doen.

Eigen aan dit type black metal waar samenzang warm wordt gebracht is dat je soms het idee krijgt om mee te zingen, althans dat is mijn gevoel. De uitloper van Veriaura doet je zelfs een beetje meedeinen op de tomroffels. Diezelfde toms zetten vervolgens dan weer met de bas en gitaar het erg dreigende Kurja Raakile in gang waarvan je het refreintje ook vrij vlot onder de knie hebt. Met Kylmä Kalvaa lijken de heren en deze keer ook een dame de plaat te beëindigen zoals ze begonnen maar dit tien minuten durende afsluitende verhalend epos herbergt toch meer dan enkel maar jeugdbewegingslolmomenten.

Dit Kaarnaköydet is een geslaagde opvolger van een al eerder aangename EP van dit Finse Kouta. Smerige black metal met hier en daar een punkkorstje maar vooral met een warme folky, paganeske omhelzing.

Score:

75/100

Label:

Eigen Beheer, 2023

Tracklisting:

  1. Äitimaan Laalu
  2. Turjan Takaa
  3. Häpeä
  4. Veriaura
  5. Kurja Raakile
  6. Sukujyrkkämä
  7. Kylmä Kalvaa

Line-up:

  • Antti Mäki – Zang
  • Eemeli Haarala – Gitaar
  • Lauri Törmä – Gitaar, zang
  • Arttu Pentikäinen – Bas, zang
  • Ville Vitikka – Drums

Links: