Koester – De Innerlijke Gevangenis
Eigen Beheer, 2010
Het is zover. Het aan zon onttrokken gezelschap Koester uit het Oost-Vlaamse Aalter is toe aan zijn debuut. Het desolate combo kluistert zich vast aan bedroevende black metal, qua stijl dan, niet qua uitvoering. Dit is De Innerlijke Gevangenis.
Melancholie viert wederom hoogtij. Deze tijden zijn geen pretje en daaruit haalt Koester zijn inspiratie. Echt depressieve black metal is het niet. De combinatie van frustratie en agressie jegens… het leven, emoties en de maatschappij houdt dan wel verband met bijvoorbeeld Love’s Burial Ground van Forgotten Tomb. Het gaat (ook muzikaal) meer de strijd aan met de existentiële crisis dan naar de kant van zelfvernietiging. Tot daar mijn tweeënhalve minuut geneuzel.
Muzikaal zit het vrij goed in elkaar, zeker voor een eerste zelfbekostigde zilverling waar er slechts 500 van geperst werden. Niet alleen de smakelijke synthsfeermakerij is pretentieloos, ze klinkt genregetrouw, erg bedroefd en authentiek. Een beetje bombast tussendoor maakt het geheel er niet prettiger op. Het tempo ligt danig laag en ook de voltage van de instrumenten daalt met grote regelmaat tot het akoestische niveau (De Weg Naar Het Niets, Desolaat Gevangenschap). In de lange spanningsbogen blijft de midtempo black metal echter troef. Referenties geven is niet eenvoudig, maar Koester heeft vooral de post-black-bacterie uit Frankrijk te pakken, met name de constante aanwezigheid van de weeïge bas en alle voorgenoemde elementen gebieden mij dit te vermelden.
Een treurig werkje, in positive zin dan wel. Zeker voor een debutant. Live gaan aanschouwen lijkt me vooralsnog de beste methode om ze te beoordelen.
Tracklisting:
- Doodse Blik Der Verleiding
- Staat Der Staten
- De Weg Naar Het Niets
- Een Wending Naar Leedwezen
- Desolaat Gevangenschap
- Une Mémoire Surpressée
- Het Licht Na De Val
- Elixir De Malheur
- Doolhof Der Waanzin
Line-up:
- Ashtoroth – Drums, Keys
- Verborgen – Bass
- N. – Guitar
- Antediluvian – Guitar
Links: