Door al de Roadburn-gekte zou je bijna vergeten dat er ook nog een wereld is buiten dat briljante festival. Een wereld vol fantastische muziek. En een wereld waarin het twintig april is. Nee, jij fascist, ik heb het niet over de geboortedag van Adolf Hitler. Ik doel hier natuurlijk op “four twenty”, het internationale wietrokerswalhalla. En wat combineert er nou beter met het groene goedje, dan een pot kolossale doom/stoner-riffs? Zware Metalen bedient graag op de wenken, en daarom is er vandaag, zelfs terwijl ik als dienstdoende recensent ronddwaal in Tilburg, een recensie van King Goat’s tweede album Debt Of Aeons. Een plaat die op geen betere dag had kunnen uitkomen.
Vorig jaar schreef ik het volgende over de heruitgave van debuutplaat Conduit: “Onder het motto “als men maar genoeg spaghetti tegen de muur gooit, blijft er vanzelf iets plakken” serveert deze band een breed scala aan fonische lekkernijen die veelal afkomstig zijn uit de progressieve doom-keuken”. Aan deze formule is weinig gesleuteld: interludes niet meegeteld zijn op deze opvolgende plaat, enkel epische composities van een progressieve aard te vinden die boven de zeven minuten inklokken. De band navigeert zich in deze vijf nummers als een reusachtig schip door een bombastische prog/doom-zee. Aan de boeg staat zanger Trim, die met zijn bulderende stem zich mag rekenen tot één van de beste zangers uit het genre. De fratsen die deze man met zijn stembanden weet uit te halen, resulteren in een verbluffende veelzijdigheid. Doorgaans klinkt het theateraal en opera-achtig, maar op plekken ook razend, zoals in opener Rapture het geval is. Andere keren heeft het zelfs een maniakaal karakter, zoals in de laatste drie minuten van Doldrum Sentinels. Ongeacht de smaak, weet de beste man de woorden met zo’n belachelijke kracht zijn strot uit te persen dat het met gemak de onderliggende, woeste zee aan straffende riffprogressies in tweeën splijt. Het zijn echter de passages waar zowel de vocalen en de ritmesectie, alsmede het gitaarwerk de handen ineen slaan en één melodische progressie voortbrengen waar het album zijn hoogtepunten vindt.
Ten opzichte van de debuutplaat zijn er enkele subtiele verschillen te bekennen. Zo worden de melodielijnen wat minder vaak teweeg gebracht middels akkoordprogressies. In plaats hiervan wordt vrijwel elke scheur en kier volgepropt met riffs. Echter wordt hierbij de basisnoot achtereenvolgens verschoven, waardoor er een alternatie in melodie teweeg wordt gebracht. De riff neemt middels pientere trucjes dus de rol van het akkoord aan, wat getuigt van de intelligentie van deze band. Daarnaast zijn er wat minder uitheemse invloeden en gelaagde texturen te vinden. Het is apart dat deze wel terugkeren in de twee interludes die deze plaat kent. Wellicht was het verwerken van deze passages in de nummers zelf een betere oplossing geweest, al is er ook wat te zeggen voor het feit dat de band weigert een geforceerd product te creëren, alleen maar om een lijstje af te vinken. Wat het echter verliest aan liflafjes, wint het aan kwaliteit in songwriting. Op dat punt weet dit tweede album het debuut met gemak te overtreffen, en dat is een bijzonder knappe prestatie gezien het hoge niveau van het eerdere werk.
King Goat levert met Debt Of Aeons een tweede album af dat de verwachtingen meer dan waar maakt. Hoewel het jammer is dat er wat wordt ingeleverd aan gelaagdheid, is het bewonderenswaardig dat het debuut puur op de kwaliteit van het geschreven werk voorbij wordt gestreefd. Zeker omdat het maken van een tweede album een lastige opgave is. In tegenstelling tot diens opvolger kan een band immers zijn hele levensduur aan een debuutalbum werken zonder al te veel druk te voelen. Tel daarbij de dynamiek van het in en uit elkaar wevende werk van de afzonderlijke muzikanten op, en er kan niet anders geconcludeerd worden dan dat dit een verdomd fijn schijfje is geworden. En dat op een dag als vandaag. Ga die aansteker maar alvast zoeken.
Score:
86/100
Label:
Aural Music, 2018
Tracklisting:
- Rapture
- Eremite’s Rest
- Debt Of Aeons
- Psychasthenia
- Doldrum Sentinels
- –
- On Dusty Avenues
Line-up:
- Trim – Vocalen
- Joe – Gitaar
- Petros – Gitaar
- Reza – Basgitaar
- Jon – Drums
Links: