Kaonashi – Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year

Geschreven door op 12-06-2021 om 21:00.

Kaonashi is een vijfkoppige band uit Philadelphia en met Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year brengt het gezelschap zijn tweede album uit. Die bijzondere albumnaam borduurt voort op het concept dat het vijftal al uitrolde tijdens het debuut Why Did You Do It? uit 2018. Die plaat vertelde het verhaal van Jamie: een ‘highschool’ tiener die haar baan en relatie verloor, waarbij alle therapieën en gesprekken niet voor het gewenste resultaat zorgden en waarbij zij zichzelf uiteindelijk in het titelnummer van de EP van het leven berooft om haar ouders geen verdriet meer te bezorgen. Geen lichte kost en deze nieuwste telg zoomt in op de bewogen dagen die het fictief persoon meemaakt op de ‘high school’ genaamd Lemon House.

Waarom zo’n hele intro opofferen om alleen het concept te schetsen hoor ik je denken. Heel simpel, aangezien het thema namelijk zorgt voor een ijzersterk fundament op Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year dat door de verstaanbare teksten en vocalen bovendien een extra lading krijgt. Toegegeven: de veelal hysterische zang van Peter Rono is soms erg intens en het vergt de nodige aandacht om op die momenten alle elementen goed te blijven volgen. Tegelijkertijd zorgt die beklemmende, vocale prestatie dat de tekstuele boodschap ook dubbel zo hard binnenkomt. Vol met onvoorspelbare wendingen en tegendraadse ritmiek geeft Kaonashi de luisteraar bovendien weinig adempauze tijdens de mix van emo- en mathcore. Na de eerste luisterbeurten ben ik even rustig gaan tuinieren om een dag later en nu met koptelefoon, het album nog eens een kans te geven. Pas toen begon het kwartje langzaam te vallen, laten we zeggen met een parachute.

Met een gemiddelde van vier minuten neemt het vijftal ook ruim de tijd om gestaag en gelaagd zijn nummers op te bouwen of af en toe rustige intermezzo’s in te passen, zoals we bijvoorbeeld horen tijdens het speelse T.A.Y.L.O.R. dat als opener al de verschillende invloeden van Kaonashi benadrukt. Fuck Temple University en An Evening Of Moving Pictures With Scooter Corkle borduurt daar mooi op voort en zorgt door een veelvuldiger gebruik van cleane (gesproken) zang, ingetogen passages die haaks staan op de energieke uitspattingen en progressief gitaarwerk, voor een interessante meerwaarde. Vocalist Peter krijst daar op geheel eigen en herkenbare wijze regelmatig weer op hysterische wijze overheen, vooralsnog niet te overheersend. Tijdens Market Street (Chardonnay, Diamonds & Me) en het energieke Run Away Jay zoekt hij daar wel aardig de grens mee op namelijk. Een uitstekend presterend, technisch gitaartandem zorgt zonder meer dat het geheel overeind blijft staan als een huis en ook de drums volgen strak in de maat.

Tijdens het rustigere Broad Street (Take Me Home) hoor je duidelijk de invloed van een band als Coheed And Cambria of een giftiger At The Drive In doorsijpelen. Het telefoongesprek aan het eind van dat nummer doet denken aan de manier waarop Life Of Agony zijn laatste plaat ook heeft vorm gegeven. Het neemt je echt mee in het verhaal, om vervolgens op een geflipte wijze het verhaal na dat telefoongesprek in een zeer strakke track gieten met The Counselor’s Office: A Present Example Of Past Procrastinations. Sterk! Met de The Underdog I: Blue Pop werkt Kaonashi zich op Periphery-achtige wijze richting het einde van zijn tweede album. Hierbij horen we een fraaie mix van progressief gitaargeweld en post hardcore. Het is dan ook even fronsen wanneer The Underdog II: Fight On The 40 Yard Line, What’s That In Kilometers? volledig akoestisch blijkt te zijn. Het voelt als een einde, maar het is toch echt The Underdog III: Exit Pt. IV (A Self Fulfulling Prophecy) dat op een representatievere wijze de bijna vijftig minuten aan muziek afsluit. De titel verraadt al dat het ook tekstueel gezien een mooi slotoffensief van dit conceptalbum is.

Op Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year speelt Kaonashi open kaart en durft het zijn vinger op een zere plek te leggen waar weinig andere bands zichzelf aan wagen. In muzikaal opzicht is er eveneens weinig af te dingen, hoewel de zang absoluut een kwestie van ‘hate it or love it’ is. Het is niet vreemd dat het vijftal in eigen land de harten van een behoorlijk grote en fanatieke schare met fans voor zich heeft gewonnen. Ook deze schijf klopt in alle opzichten en bezorgt je regelmatig kippenvel. Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year is een album dat je niet dagelijks zal opzetten, maar wanneer het zijn ronden maakt ben je meteen weer verkocht. Puike prestatie heren!

Score:

85/100

Label:

Rude Records, 2021

Tracklisting:

  1. T.A.Y.L.O.R.
  2. Fuck Temple University
  3. An Evening Of Moving Pictures With Scooter Corkle
  4. Market Street (Chardonnay, Diamonds, & Me)
  5. Broad Street (Take Me Home)
  6. The Counselor’s Office: A Present Example Of Past Procrastinations
  7. Run Away Jay
  8. A Recipe Of A Meaningful Life
  9. The Underdog I: Blue Pop
  10. The Underdog II: Fight On The 40 Yard Line, What’s That In Kilometers?
  11. The Underdog III: Exit Pt. IV (A Self Fulfulling Prophecy)

Line-up:

  • Peter Rono – Vocalen
  • Roger Alvarez – Gitaar
  • Alex Hallquist – Gitaar, vocalen
  • August Excelson – Basgitaar
  • Ryan Paolilli – Drums

Links: