Doe eens even kalm aan! Nee joh, dit is Kalmah! Net als de band zelf klappen we er vol op deze keer. Kalmah brengt met het ‘zelfgetitelde’ album Kalmah alweer het negende wapenfeit uit in de ruim twee decennia durende carrière van deze Finse grootheden. Zonder er nog meer doekjes om te winden kan ik al stellen dat het een glorieuze terugkeer is op het wereldwijde podium. Jawel hoor, Kalmah is weer herrezen uit de zompige moerassen van Noord-Österbotten en brengt hun kenmerkende stijl van snel gespeelde, door power metal geïnspireerde, melodische death metal. Heb ik ooit betere melodeath gehoord? Allicht. Maar zo de knetter, wat krijgt deze drie kwartier aan muziek een onwijs grote glimlach op mijn gezicht. En dat rijmt, wat een feest. Als de bandfoto er dan ook nog eens zo fantastisch uitziet als hieronder, dan kan het eigenlijk al niet meer misgaan.
Voordat het feestgedruis in alle hevigheid los gaat barsten, zullen we eerst de jarige Job eens onder de loep nemen. Kalmah heeft na jaren van trouwe dienst bij het Finse Spinefarm Records (en sublabel Spikefarm Records) gekozen voor een overstap naar het minder bekend broertje Ranka Kustannus. Dit label werd overigens in het leven geroepen door de oprichter van Spinefarm, dus de appel valt niet ver van de boom. Welk label dan ook, al jaar en dag staat Kalmah bekend om de lekker felle stijl melodische death die zij hanteren. Hierbij komen ze nooit helemaal af van het label om de ietwat extremere kleine broer van Children of Bodom te zijn. Eerlijk is eerlijk, de gelijkenissen zijn er. Al heeft Kalmah inmiddels toch ook ruimschoots voldoende krediet opgebouwd om dat ontgroeid te zijn.
Voordat we de nummers dan echt gaan induiken is het goed om het muzikale uitgangspunt even uit te lichten. Hiervoor heeft de band gekozen om te gaan voor een ‘’echte aanpak’’ en geen gladgestreken productie toe te passen. Dit zorgt ervoor dat het geluid teruggrijpt naar de begindagen van de band. Men geeft daarbij een flink ruwe rand aan de muziek. Enigszins een gewaagde keuze, aangezien we dit niet vaak meer te horen krijgen, maar gelukkig voor Kalmah pakt dit erg geslaagd uit!
Uiteraard houden we allemaal van het snelle werk, maar in dit geval zijn het de rustige composities die de grootste indruk maken. Het eerste voorbeeld hiervan, en tevens fantastisch hoogtepunt, vinden we in No Words Sad Enough. De titel geeft het natuurlijk al een beetje weg, maar de typische Finse melancholie komt hier flink naar boven. De strijkers in het begin zetten de toon, gevolgd door rustig gesproken teksten. Het refrein is vervolgens vol emotie, die fors wordt ondersteund door slepende orkestratie en jammerende gitaren. Kippenvel tot op het bot! Red and Black is het absolute hoogtepunt van het album. Zonder overdrijven is dit misschien wel de beste melodeath die in de afgelopen jaren is uitgekomen. Diepe grunts, heerlijke melodie met dito keyboards ter ondersteuning en verslavend riffwerk. Alles klopt aan dit nummer.
Score:
90/100
Label:
Ranka Kustannus, 2023
Tracklisting:
- Haunted by Guilt
- Veil of Sin
- Scarred by Sadness
- No Words Sad Enough
- Serve the Untrue
- Home Sweet Hell
- Tons of Chaos
- Red and Black
- Taken Before Given
- Drifting in a Dream
Line-up:
- Pekka Kokko – Gitaar, zang
- Antti Kokko – Gitaar
- Timo Lehtinen – Basgitaar
- Veli-Matti Kananen – Keyboard
- Janne Kusmin – Drums
Links: