Journey Into The Fourth Dimension

Journey Into The Fourth Dimension
Lion Music,2006

De Chileen Jose L. del Rio deed bij mij niet gelijk een belletje rinkelen. Deze gitarist is echter de drijvende kracht achter dit neo-klassieke shredproject waarbij hij o.a. steun krijgt van keyboardspeler Vitalij Kuprij. Die man is o.a. te horen op Mark Boals – Ring Of Fire en natuurlijk op albums van Artension. Het album komt uit via Lion Music en die brengen vaak alleraardigste instrumentale gitaaralbums uit en die kunnen me regelmatig bekoren dus is mijn interesse gewekt.

De cd opent behoorlijk bombastisch. Introduction bestaat uit koren en paukenslagen en tegen het einde hiervan maken we kennis met José, die de laatste 10 seconden tig noten uit zijn scheurijzer perst. De eerste echte track Phantom Of Shadows is een razendsnelle song met flitsend gitaar- en keyboardspel ondersteund door een double bassdrum. De double bassdrum is alleen erg zacht geproduceerd en een echt lekkere attack zit er niet in. Helaas is dit het gehele album het geval. Ook het gitaargeluid zou wel wat vetter mogen. Het is verder wel een indrukwekkende song waarin bewezen wordt dat je heel veel noten kan spelen in één liedje. De rust keert hierna tijdelijk terug met Battlefields Of Glory. De lieve fluitklanken doen mij wanen in een dal met elfjes. Deze oase van fluitjes en akoestische gitaarklanken wordt bruut verstoord door paukengedonder, kerkorgelklanken en hoefgetrappel. Het volgende deel van deze song is erg knap maar mist volkomen haar doel. Het ritme van de gespeelde melodie op de gitaar en het gespeelde ritme van de drummer hebben een andere feel maar echt genieten kan ik niet doordat er ook nog eens heel veel noten worden gespeeld die mij afleiden van de rest. Shredden is leuk natuurlijk maar dat betekent niet ‘zoveel mogelijk noten spelen’. Daar komt ook een bepaalde dosis gevoel bij kijken die ik na deze track toch wel begin te missen. Ik hoop niet dat het de gehele cd zo doorgaat want dan heb ik hoofdpijn.

Oriental Fantasy doet oosters aan en de elektrische gitaar is vervangen door de akoestische gitaar maar weer die irritante hoeveelheid noten waardoor er niet echt een lijn in zit. Zit deze meneer op gitaarspelen? Dreams Of Wisdom & Prophecy is een akoestisch gitaarstuk. Een beetje in de trant van Sor. Door het hier en daar gehaaste spel gaat de toon verloren. Epic Dramatic is dan eindelijk een normaal neo-klassiek metalnummer en het navolgende Psychophony (waar ik voor aan het vrezen was), opent erg relaxt. Ik had de zoveelste aanslag op mijn gestel verwacht met zo’n titel. Het titelnummer Journey Into The Fourth Dimension opent wederom relaxt met koorzang en mooie akoestische klanken ondersteund door strijkers. Na drie minuten een solospot voor de elektrische gitaar (hadden we die nog niet gehad dan?) met heel veel… (je raad het al he?) noten. Het volgende stuk is een stuk met zang gezongen door de sopraan Pilar Aguilera. Deze song valt erg buiten de rest van de songs op het album maar is wel een verademing terwijl ik normaal helemaal niet zo van dit soort gezang houd. Beyond The Pillars Of Hercules is wederom een song waarbinnen best mooie momenten zitten maar te abrupt wordt overgegaan van de ene naar de andere sfeer zonder dat daar naartoe wordt gewerkt. De afsluitende bonustrack Flight Of The Bumblebee is wellicht bekend bij een aantal van jullie (o.a. Nuno Bettencourt, Jennifer Batten en Malmsteen hebben dit stuk wel eens gespeeld). Voor diegene, die het niet kennen: dat is dat klassieke stuk van Rimsky-Korzakov waarbij het gezoem van bijen wordt nagedaan. Deze keer wordt het echter op de snelheid van 300bpm gespeeld op de mij inmiddels vertrouwde José manier.

Indien je iets heftigs zoekt m.b.t. elektrische gitaar en de hoeveelheid noten, die er worden gespeeld en het interesseert je niet echt of er nog werkelijk goede muziek gemaakt wordt, kun je hier wel wat mee. De man zit duidelijk op gitaar spelen en wil dat heel graag laten horen maar doet dat op de verkeerde manier. De ondersteunende toetsenpartijen zijn hier en daar erg goed maar het draait vooral om Jose. De drums klinken te zacht en dat komt het totaalgeluid niet ten goede. Ik heb nu hoofdpijn en ga een aspirine innemen en ben heel trots op mezelf dat ik dit hele album van begin tot einde heb afgeluisterd want de drang om mijn oren te beschermen en deze hoofdpijn (waarvan ik wist dat hij eraan zou komen) te voorkomen en dus de cd af te zetten, was erg groot. Aangezien we geen cijfer geven voor wie het beste iets kan spelen maar nog steeds voor muziek kan ik dit dan ook niet belonen met een voldoende.

Tracklist:
journey into the 4th

  1. Introduction
  2. Phantom Shadows
  3. Battlefields Of Glory
  4. Oriental Fantasy
  5. Through The Darkness
  6. Dreams Of Wizdom
  7. “Epic Dramatic” For Electric Guitars & Keyboards
  8. Psychophony
  9. Journey Into The Fourth Dimension
  10. Nell Mezzo Del Cammir
  11. Beyond The Pillars Of Hercules
  12. Flight Of The Bumblebee (bonus track)

Line-up:

  • José L. del Rio – guitar
  • Vitalij Kuprij – keyboards
  • Marco Cerda – Drums

Links: