Misschien hebben we er een nieuw metalgenre bij; Warhammer 40k Metal. Dat is een hele mond vol en het klinkt ook nergens naar, maar Ivory Primarch, een duo uit Australië is blijkbaar zo geïnspireerd door het Warhammer gebeuren dat ze er een band over hebben opgetuigd. Ik noem het overigens gewoon doom metal met sludge invloeden.
Met As All Life Burns brengt de band het eerste full-length uit op het Ierse Munk records. Het gemaskerde duo, luisterend naar Elzevir en Vorador (beiden namen uit de Warhammer franchise, gaan gehuld onder een vogelmasker en een gestreken tafelkleed. Ik heb zelf weinig op met Warhammer of verkleedpartijen, maar goed, ieder zijn ding. Dan de muziek, in zes nummers ploeteren zij zich een weg door een naargeestig doom-metal oerwoud.
Na een bijna lieflijk aandoend post-rock intro van The Masquerade gaat de band los. Of nou ja los… zoals we bij doom metal gewend zijn ligt het tempo laag. Heel laag. Ondersteund door de black metal achtige growls van de zanger slepen ze zich ruim 11 minuten door het nummer heen, zonder dat het tempo omhooggaat. Het nummer is exemplarisch voor de rest van de plaat.
Een traag repeterend ritme, uitgerekte, tegen death en black metal aanschurende, zanglijnen en her en der een melodische twist.
Toch zorgt Ivory Primarch wel voor afwisseling in de muziek. Zo is de muziek doorspekt met samples -niet altijd even geslaagd, de lange sample in het begin van Gleancrawler lijkt er lukraak in geplakt te zijn- en wijken ze soms af van het gebaande ‘doompad’ om uit te pakken met ineens opduikende melodieuze gitaarlijnen. In Gleancrawler pakt dit bijvoorbeeld heel goed uit. Na een lange sample opent de muziek zich meer dankzij de melodieuze gitaarlijn om daarna af te bouwen naar een doorstampend einde, waarbij zanger Vorador venijnig blijft uithalen. Diezelfde Vorador pakt ook een dreigende hoofdrol in Keeper of the Secrets. Zeker op het eind, waar het net lijkt alsof hij naast je staat te brullen. Op een bijna declamerende wijze brult hij stoïcijns zijn kreten over je heen, terwijl de drums als mokerslagen een fundament leggen. Het is een hoogtepunt in dit album.
Het album kent vijf gangbare nummers, waarvan Aetherbaest de laatste is. Ben je hierna nog niet murw gebeukt? Dan kun je je lol nog op met een nasleep, toepasselijk getiteld Aftermath, waar de band tien minuten feedback en drones laten horen. Dat was mijn inziens niet nodig geweest en haalt de score naar beneden. Waar de heren overigens ook wat meer aandacht aan mogen besteden zijn de overgangen. Deze zijn soms nogal abrupt. Om niet te zeggen misplaatst. In het titelnummer bijvoorbeeld. Als je net gewend bent aan het repetitieve ritme wordt er ineens versneld. Het lijkt vanuit het niets te komen. Dit herhalen ze nog eens aan het eind van het nummer. Het past niet binnen de muziek van Ivory Primarch en vraagt in de toekomst om meer aandacht.
Al met al levert Ivory Primarch een degelijk doomdebuut af. Niet wereldschokkend, maar zeker niet slecht. Sommige nummers vragen om een betere uitwerking. Ook het gebruik van samples kan doeltreffender worden gemaakt. Werkt de band daaraan, zit er absoluut nog beter werk in het vat voor deze Australiërs. Als laatste een luistertip: onderga het album als geheel. Je merkt dat je langzaam in de wereld van Ivory Primarch gezogen wordt en het is een wereld waar je als doom liefhebber maar al te graag wilt zijn.
Score:
72/100
Label:
Munk Records, 2021
Tracklisting:
- The Masque
- Gleancrawler
- As All Life Burns
- Keeper of Secrets
- Aetherbeast
- Aftermath
Line-up:
- Elzevir – Basgitaar
- Voladir – Zang
Links: