Irist – Gloria

Geschreven door op 04-12-2022 om 15:51.

Ik was aangenaam verrast om weer een teken van leven van Irist te horen. De band bracht begin 2020 zijn debuutplaat Order of the Mind uit, precies op het slechte moment, want vlak na zijn release ging de wereld op slot. Daar sta je dan als band, heb je net een ijzersterke plaat uitgebracht, kun je die niet promoten. Zonde, want het was één van de sterkere releases van dat jaar. Even terugblikkend; die plaat staat vol met energieke sludge/metal nummers die raakvlakken kende met Mastodon (beginperiode), High on Fire en ook wel Baroness. Ze lieten horen dat ze compacte nummers met kop en staart maakten die wel vol stonden met ingenieuze riffs, uitgerekte zanglijnen en een strakke ritmesectie.

Nu is er een nieuwe EP, Gloria getiteld. Hier staan vijf nummers op die voortborduren op Order of the Mind, alleen dan net een tikkeltje harder. Je kunt het de mannen niet kwalijk nemen. De frustraties zijn het best te horen op Watchful Eye. Toen ik dit nummer voor de eerste keer – alleen in mijn woonkamer – draaide, kon ik het niet laten om mijn goedkeuring hardop te roepen. Wat een vet nummer! Het is een nummer dat zwaar, episch en donker begint, om na een kort intermezzo als een stoomwals over je heen te denderen. Het is echter vooral een nummer dat laat horen hoe goed de timing van Irist is. De goedgekozen rustpunten zijn fraai. Maar het is vooral de afstemming tussen de muzikanten onderling wat me op viel.  Zo sluit de toonhoogte van de riffs ongelooflijk goed aan op de desolate langgerekte schreeuwzang van Rodrigo, terwijl de drumpatronen die gespeeld worden het nummer voorzien van een verslavende groove. Hier wordt op hoog niveau gemusiceerd. Wat een vet nummer!

Maar dat geldt ook voor de overige vier. En om nog eens de kwaliteit van Irist te benoemen: elk nummer staat op zichzelf. Er gebeuren allerlei verrassende wendingen. Zo is Gloria een nummer dat zo op Order of the Mind had kunnen staan. Inventieve gitaarpartijen, kolkende drums, woest gebrul, maar ook er is ademruimte door middel van plechtig gezongen partijen in de refreinen. Het rustpunt in dit nummer laat de climax ook helemaal tot uiting komen. Het is bij vlagen vrij brute muziek, maar wat Irist heel goed doet, is om deze bruutheid aan sfeer te koppelen. Dat komt de ene keer terug in een melancholisch outro, maar bij bijvoorbeeld Heal wordt er vol overgave een muur van melancholische riffs opgetrokken. Het nummer kent verderop een fraaie spanningsboog die ervoor zorgt dat de terugkerende riffs extra krachtig overkomen.

Zoals gezegd zijn de nummers compact, dat komt de beluisterbaarheid ten goede, maar dat komt vooral omdat het van het begin tot het einde boeit. Er wordt ook niet gevochten om voorrang te krijgen, iedereen maakt indruk en krijgt ruimte om zijn talent te etaleren. En deze talenten gecombineerd vormen samen het geluid van deze indrukwekkende EP. Irist laat horen geen eendagsvlieg te zijn en overtreft met deze nummers bijna zijn debuut. Bijna, omdat het maar vier nummers telt. Jammer dat het maar vier nummers zijn, als ze deze lijn hadden doorgetrokken naar een volledige plaat dan was deze namelijk hoog geëindigd in mijn jaarlijst.

Label:

Nuclear Blast, 2022

Tracklisting:

  1. Gloria
  2. Heal
  3. III
  4. Surging Ablaze
  5. Watchful Eye

Line-up:

  • Rodrigo Carvalho – Zang
  • Jason Belisha – Drums
  • Adam Mitchell – Gitaar
  • Bruno Segovia – Basgitaar
  • Pablo Davila – Gitaar

Links: