Interloper – Search Party

Voordat we overgaan naar de orde van de dag, moeten we even stilstaan bij de spectaculaire albumhoes die Interloper zijn eerste langspeler Search Party heeft meegegeven. Een cover die tegelijkertijd adembenemend mooi, maar ook intrigerend is. We zien een dame die een soort alziend oog op de rotsen krast, terwijl zij aan de rand van een afgrond bij een gigantische waterval zit. Dit alles doet denken dat het album thematisch veel verder gaat dan een groep mensen die op zoek is naar iets of iemand die verloren is (ook wel een ‘’search party’’ in het Engels). Wellicht hebben we hier te maken met een innerlijke zoektocht van iemand die zichzelf verloren is? Hopelijk brengt de muzikale invulling net zoveel schoonheid.

Muzikaal gezien zijn er wel wat verrassingen te melden afgaande op de bandhistorie van de muzikanten. Zo vinden we bij de zanger van dienst Vampire Squid en The Faceless terug op zijn palmares, terwijl drummer Aaron Stechauner en gitarist Miles Baker beiden een verleden hebben bij Rings of Saturn. De connaisseur weet dan al genoeg: we hebben hier te maken met technisch onderlegde deathcore. Toch? Niets is minder waar. Interloper brengt in basis namelijk progressieve melodische metal. Daarbij doet de muziek denken aan bands als The Raven Age, maar dan met een meer vooruitstrevende inslag zoals we bij Evergrey kunnen horen.

Daar houdt het muzikale pallet echter niet op. De core-invloeden komen toch zo nu en dan toch naar de voorgrond, zeker wanneer zanger Andrew Virrueta van zijn heldere vocalen omschakelt naar typische hardcore/metalcore screams. Ook de muziek volgt op die momenten een andere route waarbij het geluid van bands als Sylosis en Bleed From Within zich op de voorgrond begeeft. Om Interloper hiermee simpelweg neer te zetten als progressieve metal met wat core-invloeden zou de lading enigszins dekken, maar de band tegelijk vreselijk tekort doen. In de 54 minuten verspreid over elf nummer vinden we namelijk behoorlijk wat frisse ideeën. Daarmee is dit Search Party een prima match voor degenen die het laatste album van Dvne prima te pruimen vonden.

Na al dit gepraat over de albumcover en mogelijke invloeden die we in de muziek kunnen aantreffen is het aan Pathkeeper om het album af te trappen. Interloper laat meteen horen dat de leadsectie de snaren op hun uithoudingsvermogen gaat proberen te testen. Heavy metal geïnspireerde gitaren die een lekker progressief en technisch ritme volgen met een onderliggende groove trekken je direct de muziek in. Voor degenen die bekend zijn met het werk van vocalist Virrueta bij zijn andere bands Vampire Squid en Cries ov Christ, moeten de warme klanken die uit zijn keel ontsnappen als een verrassing komen. Naast het brute werk wat hij bij zijn andere bands weet te brengen, blijkt hij deze kant van het spectrum ook met verve te beheersen. De wisselwerking met de eerder genoemde screams is gelijktijdig onverwacht en zeer geslaagd.

Hetzelfde stramien vinden we in de volgende twee nummers, die gevoelsmatig net zo snel voorbij vliegen als het typen van deze zin. Oerdegelijk materiaal. In Dreamlands vinden we dan een atypisch nummer met meer ruimte voor dromerige (tsja, te verwachten met zo’n titel natuurlijk) jaren ’70 invloeden. Gek genoeg blijft vooral het hoge meezinggehalte in de laatste minuut (oh-oh-hoo-hoo-ho-hoooo-wa-wa-waaaa) als een parasiet hangen. Na een aantal luisterbeurten in korte tijd merk ik dat ik dit tekstuele hoogstandje op totaal willekeurige momenten aan het zingen of neuriën ben. Verder vinden we nog enkele pareltjes in Drift (vanwege de techdeathinvloeden) en Idle Years (vanwege het hoge melodeathgehalte).

Dat is misschien wel meteen de grote kracht van dit Interloper. De band weet met zijn eerste langspeler een mooie balans te vinden tussen redelijk brave progressieve metal die heel lekker in het gehoor ligt aan de ene kant en technische vernuft met onderliggend gitaargeweld aan de andere kant. Hierbij wordt echter nooit doorgeslagen in brutaliteit of virtuositeit waarbij het melodische aspect constant overeind blijft. Hierdoor liggen de nummers gewoonweg lekker in het gehoor.

Ondanks de frisse ideeën die we op Search Party voorgeschoteld krijgen, lijkt het 11-gangenmenu wat aan de lange kant. Vooral de laatste drie nummers beklijven wat minder, waarbij de afsluitende cover van Duran Duran’s hitnummer Rio zeker achterwege gelaten had kunnen worden. Ondanks dit minder sterke einde van het album weet Interloper echter flink te overtuigen en laat zien over een goede dosis originaliteit te bezitten. Op zoek naar een nieuw progressief plaatje met een mooie afwisseling tussen melodie en agressie? Staakt uw zoektocht en geef dit Search Party zeker een kans.

Score:

82/100

Label:

Nuclear Blast Records, 2021

Tracklisting:

  1. Pathkeeper
  2. Bound to Fall
  3. Moonlight
  4. Dreamlands
  5. Drift
  6. Search Party
  7. The Wishing Well
  8. Idle Years
  9. Cheshire
  10. Baring Teeth
  11. Rio

Line-up:

  • Andrew Virrueta – Zang, gitaar
  • Miles Baker – Gitaar
  • Aaron Stechauner – Drums

Links: