Inherently Lost – Our Last Midnight

Geschreven door op 11-04-2020 om 23:18.

Hahaha, wat krijgen we nou zeg. Inherently Lost is inderdaad totaal, maar dan ook totaal de weg kwijt. Symfonische death metal vinden ze dat ze maken, in het straatje van bands die ik hier niet ga noemen, want die hebben ook een naam hoog te houden. Heeft niemand deze lui uit hun droom kunnen helpen? De band heeft ook nog eens een label gevonden dat deze bagger durft uit te schijten. Waar halen ze het gore lef vandaan om dit op te nemen en uit te brengen? Uit de Verenigde Staten komen deze ‘muzikanten’ en ze gaan rechtstreeks door naar de Zware Metalen Hall of Shame.

En dan te bedenken dat je dit acht nummers lang moet volhouden om een volwaardige review te kunnen schrijven. Het leven is soms echt zwaar. Tijdens het intro What We Will Become hoeft er nog geen ‘boeh!’ geroepen te worden. Bij Requiem For The Lost (Dream) mag dat wel. De drums zijn totaal niet strak en ik weet niet wat de bedoeling van de keyboards is, maar mijn neefje van drie produceert interessantere materie op zijn Casio. Spelen deze mensen wel in dezelfde band eigenlijk? Het dieptepunt zijn de tergende, en ik bedoel werkelijk hemeltergende, vocalen van Noreen. Wat ben je toch aan het doen meid? Hou alsjeblieft je snavel en bespaar de mensheid deze totaal willekeurige uithalen. Senseless Sacrifice start met wederom drums die geen maat houden, dit keer met dubbele basspedalen. Er blijkt ook nog een gast te zijn die de (belachelijk harde) grunts verzorgt. Eerlijk is eerlijk: ondanks de buitengewoon erbarmelijke opnamekwaliteit zijn die nog het minst slecht. Of is het gewoon de hartenwens om even iets anders te horen dan het achterlijke en valse gegil van die zangeres? De opbouw van de nummers is in elk geval geen totale jam. Structuur is in essentie aanwezig, hoewel de muzikale invulling van geen niveau is. Een cover van Nymphetamine van Cradle of Filth ontbrak nog. Hier zijn geen woorden voor. Het lijkt er niet eens op! Wat een ongelofelijk fiasco is Our Last Midnight. Eindelijk volgt een intermezzo genaamd Invisible. Eindelijk even een moment om bij te komen, want het bloed spuit letterlijk uit de oren. De gitarist genaamd Joe komt nog wel eens met een redelijke riff, zoals bij de start van Flesh Covered Coffin. De rest van de band hangt er als een stel kwijlende goblins omheen en verwoest elke goede intentie. Lieve Joe, zoek een andere band.

Tenenkrommend, belachelijk en echt heel slecht, meer kan ik er niet van maken. Je kan natuurlijk altijd muziek uitbrengen, maar luister: het hoeft écht niet. Het is nog een voordeel dat we in quarantaine zitten. De band mag zich namelijk echt even een paar maanden gaan opsluiten, om zich te bezinnen op het onrecht tegen de mensheid, dat met deze release wordt aangedaan. Mijn oren! Alsjeblieft! Stop het! Er zijn mensen voor minder in de gevangenis beland. Ik wilde nog schrijven dat het me spijt dat ik zo streng moet zijn voor een beginnende band, maar het spijt me niet. De enige die spijt moet hebben is Inherently Lost, voor zijn bestaan, en voor het gore lef om deze rukzooi op schaamteloze wijze uit te brengen.

Score:

30/100

Label:

Entwined Recordings, 2020

Tracklisting:

  1. What We Will Become (Intro)
  2. Requiem For The Lost (Dream)
  3. Senseless Sacrifice
  4. Nymphetamine
  5. Our Last Midnight
  6. Invisible (Interlude)
  7. Carnage Of Your Sins
  8. Flesh Covered Coffin

Line-up:

  • Mark – Vocalen, keyboards
  • Noreen – Vocalen
  • Joe – Gitaar
  • Ian – Drums
  • David – Basgitaar

Links: