Infernal Throne – Caelum et Infernum

Geschreven door op 15-10-2023 om 22:29.

Een blackthrash-eenling uit Griekenland, de heer Panos Hliopoulos doet het op deze debuutplaat allemaal zelf, zoals we wel vaker zien. Voor dit Caelum et Infernum heeft hij wel wat hulp gekregen van ene Greg Barlas en ene Kerveros. Dit Infernal Throne laat blackthrash horen op een manier die fans van Bathory, Venom, Celtic Frost, Goatwhore en Darkthrone zou moeten aanspreken, aldus de promo. Nou, het zal mij benieuwen…

De promo blijkt ook hier weer eens hoog van de toren te blazen. Op instrumentaal gebied valt het nog wel mee, want hier is echt wel de nodige aandacht aan gegeven. Al is de geluidsoverdracht van de drums toch niet altijd even lekker, met name tijdens Wings of Winter. Vanaf Desolation klinkt het net even wat beter. Het weinigzeggende intro A World of Chaos wekt echter al direct irritatie op door de vervelende toon. En de kleine vijftig minuten die daarna volgen in de vorm van een tiental nummers, waarvan het laatste een outro betreft, verdienen nou niet bepaald de originaliteitsprijs. In die zin horen we dus maar weinig verrassingen, al heeft een nummer als Among Two Worlds nog wel wat vuur in huis. Met name gedurende de eindpassage wordt er flink op los gebeukt.

Het titelnummer Caelum et Infernum is een enorme bak chaos die over de luisteraar wordt uitgestort, zo nu en dan met van die fijne getemporiseerde stukken, zoals alleen een thrashband dat kan. De Griekse (en dus zuidelijke) accenten liggen er dik bovenop, niet alleen op vocaal gebied, maar ook vanwege een aantal onorthodoxe effecten en toevoegingen. Tijdens And Lead Us Not into Temptation gaat het vocale gebeuren mij toch weer eens licht irriteren, wat ongetwijfeld te maken heeft met mijn persoonlijke voorkeur. Het voortdurende gehap naar adem tijdens het uitspuwen van de strofen tekst wekt bij mij namelijk een bepaalde ergernis op. Nogmaals geen kwaad woord over de muziek zelf, want die is ook nu dik in orde, maar voor mij gooien de vocalen andermaal roet in het stevig gekruide eten. Alsof uw moussaka nog even volstrekt overbodig wordt geflambeerd…

En wanneer Cataclysm of the Soul, na het zevende nummer, Thy Flame of Darkness opvolgt valt pas echt op dat er aan alle kanten met het geluid is gekloot. Alle definitie lijkt plots weg te vallen, een overmacht aan hogere tonen, waarbij de lagere tonen naar de achtergrond zijn gedrukt. Heel vreemd allemaal. Als dit een bewuste keuze was, dan geloof ik niet dat ik het begrijp. Of zijn deze nummers live, tijdens concerten opgenomen? Dat zou de “wisselende” geluidskwaliteit nog enigszins kunnen verklaren.

Het eveneens Griekse Theogonia Records heeft er een band bij die in potentie nog wel wat groei kan doormaken. Het geheel op Caelum et Infernum is niet slecht, maar weet ook niet over de gehele linie te overtuigen. Echter wanneer u geen genoeg kan krijgen van blackthrash met een zuidelijk randje, kunt u zonder al teveel twijfel toehappen.

Score:

64/100

Label:

Theogonia Records, 2023

Tracklisting:

  1. A World of Chaos (Intro)
  2. Wings of Winter
  3. Desolation
  4. Among Two Worlds
  5. Caelum et Infernum
  6. And Lead Us Not into Temptation
  7. Thy Flame of Darkness
  8. Cataclysm of the Soul
  9. Αιώνια ζωή (Eternal Life)
  10. No Hope, No Pain (Outro)

Line-up:

  • Panos Hliopoulos – Alles

Links: