Net als vier jaar geleden registreerde onze telefoontap (wij hebben een telefoontap) een interessante, zij het ietwat bizarre conversatie tussen twee industrial metalgoden.
“Yo Peter, my bro, hoe hangt ‘ie?”
“Euhm…ben je weer van die Nepalese brandewijn aan het drinken geweest, Till?”
“Nee, ik zit nog in mijn hiphop-swag. Je weet wel: die waarmee ik mathematisch al onze fans schoffeerde samen met Haftbefehl. Die single waaraan trouwens jouw zoon nog aan meegewerkt heeft.”
“(Sarcastisch) Uhuh, trots dat ik was! Je hebt geen idee. Waar bel je eigenlijk voor? Want ik ben net aan het kakken.”
“Mijn dochter Nele, die bij het theater van Hamburg werkt, heeft me gebeld. Of wij enkele nummers willen schrijven voor hun musical over Hansje en Grietje. Ik heb al ja gezegd. Hier zijn wat lyrics. Kan jij daar eventjes enkele van jouw knallende pompriffs met bombastische orkestbak op zetten?”
“(Nog steeds sarcastisch) Uiteraard, die heb ik maar uit mijn gat te trekken en daar ben ik nu toch al mee bezig. Maar euhm, die lyrics zijn in het Duits. Gaat dat niet wat veel op dat andere groepje van jou lijken?”
“Heb je ons laatste album gehoord? Als je de gitaren maar zwaar genoeg aanzet en er weer zo’n combinatie van slagkrachtige grooveriffs en rechtlijnige stoomrolriffs mee speelt, gaan de Neue Deutsche Härte-fans juist blij zijn dat het wat meer weg heeft van wat mijn andere band tot voor kort was.”
“Goed. Ik zal er dan ineens een album van maken, dan hebben wij er ook nog iets aan. Dat mag ook weer met van die stampende snaredrummeppen, zwengelende oorwormtoetsen en machtige synthformaties zijn hè?”
“Jawohl! Ik stel voor dat we die harde industrial metalkrakers allemaal als single uitbrengen, zodat we onze verloren fans meteen terug binnen hengelen. Als videoclip dacht ik aan een Perzische concertzaal die gesloopt wordt door Mongoolse krijgers, terwijl ik een synchrone stapdans doe met mijn dubbelganger.”
“Deal. Klein detail nog: ik zou er graag een tango en een slaapliedje op willen. Speelt die gekke buurman van jou (Jonas Kjellgren) geen flamencogitaar, accordeon en zo’n rinkelende bouzouki?”
“Een tango? En waarschijnlijk ga je die dan eindigen met ‘pammerampam pammeram’? Klinkt op zich wel hilarisch. Dat slaapliedje vind ik mislukt. En ook onze titeltrack is wat te zachtgekookt.”
“Aiaiaiii!”
“Dat is lief. Ik heb daar speciaal lessen voor gevolgd bij een operazanger. Ik weet dat ik veel zwans, maar dat is nu eens echt waar. Je hoort het dus? Zalig. Ik ben dan weer onder de indruk hoe je de immense orkestraties arrangeert met hydraulische electro. Heb je daar die enge Hollander weer voor geraadpleegd?”
“Clemens loopt er niet altijd bij als tijdens z’n Carach Angren-optredens, hoor. Over enge dingen gesproken: ik heb er hier echt een zootje van gemaakt. Daar ben ik nog niet klaar mee. We zien elkaar op de volgende repetitie voor de tour.”
“Succes! Voor een vastere stoelgang moet je meer mosselen eten, zoals ik doe in onze Knebel-video (lacht).”
Score:
87/100
Label:
Universal Music, 2019
Tracklisting:
- Steh Auf
- Ich Weiss Es Nicht
- Allesfresser
- Blut
- Knebel
- Frau & Mann
- Ach So Gern
- Schalf Ein
- Gummi
- Platz Eins
- Wer Weiss Das Schon
- Bonustrack: Mathematik feat. Haftbefehl
- Bonustrack: Ach So Gern (Pain-version)
Line-up:
- Till Lindemann – Zang
- Peter Tägtgren – Drums, gitaren, basgitaar, synths, programmering
Links: