Inborn Suffering – Wordless Hope (re-release)
Solitude Productions, 2012

Collega Wouter nam eerder dit jaar het nieuwe album Regression to Nothingness van deze Fransen onder de loep en vond het iets te voorspelbaar om potten te breken. Nu heb ik de eer om het debuut van deze Fransen te voorzien van verwoording.

Het is inderdaad wat je kunt verwachten van een doomband. In dit geval melodische doom in de slecht verlichte straat van My Dying Bride. De nummers zijn best wel goed georkestreerd, met golvende scenario’s en hangende spanningsbogen. Het doet me denken aan het Vlaamse My Lament, met een Scandinavische toets – denk aan de Firedoom-kliek. De vele piano/akoestische gitaar-intermezzi zijn zo standaard en obligatoir als mogelijk, het is niet anders. Typisch zo’n plaat waar vakidioten geil van zullen worden maar anderen te weinig tijd voor hebben om er echt in te komen of afknappen op de clichés. Ik kan er wel van genieten bij een zinkend zonnetje op een veel te warme herfstdag als deze.

Tracklisting:

1. This Is Who We Are
2. Inborn Suffering
3. Monolith
4. The Agony Within
5. As I Close My Eyes
6. Stygian Darkness
7. Thorn of Deceit
8. The Affliction Corridor

Line-up:

• Remi Depernet – Bass
• Thomas Rugolino – Drums
• Sebastien Pierre – Keyboards
• Stéphane Peudupin – Guitars
• Laurent Chaulet – Guitars, Vocals

Links:

• Inborn Suffering Facebook
• Inborn Suffering MySpace
• Solitude Productions

Inborn Suffering – Wordless Hope
Sound Riot Records – 2006

In 2002 start het Franse Inborn Suffering, na het gebruikelijke
geploeter om de line-up compleet te krijgen komt men in 2005 met de eerste demo
uit. Al snel na deze demo duikt men met eigen centen de studio’s in om een
compleet album op te nemen. Dit album vind een gewillig oor bij de mannen van
Sound Riot Records en tegen het eind van 2006 wordt de plaat via dit label
dan ook de wereld opgeschopt.

Op Wordless Hope laat Inborn Suffering een doom/deathsound
horen die we vroeger veel hoorden, maar die de laatste jaartjes wat minder te
horen is naar mijn mening, Doom is de laatste jaren flink aan het evolueren, en
de "good old" doomdeath is wat naar de achtergrond geschoven. Liefhebbers van
een mix van oude Anathema, oude Paradise Lost en My Dying Bride
kunnen absoluut geen breuk vallen aan dit plaatje. Nou vind ik op dit album de
zang aan de wat zwakke kant, maar de bio leert mij dat zanger Fred de microfoon
aan de wilgen gehangen heeft en is vervangen door Laurent van Mourning
Dawn, wiens album ik toevallig ook heb liggen, en die zanger is
werkelijkwaar geweldig! Ander puntje waar de band wat werk in mag steken
is in het krijgen van een eigen smoel, de grote voorbeelden worden momenteel net
nog iets te veel nagedaan, waardoor alles net niet lekker blijft hangen
(alhoewel dit de tweede helft van het album al een stukje beter is). Maar
als debuut zeker niet slecht, zit absoluut potentie in.

Tracklist:

1. This is who we are
2. Inborn suffering
3. Monolith
4. The agony within
5. As I close my eyes
6. Stygian darkness
7. Thorn of deceit
8. The affliction corridor

Line-up:

• Fred – Vocals (on the album only)
• Manu – Bass
• Steph – Guitars
• Loic – Guitars & Backing vocals
• Seb – Keyboards
• Thomas – Drums

Links:

• Inborn Suffering
• Inborn
  Suffering MySpace
• Sound Riot