Inborn Suffering – Wordless Hope (re-release)
Solitude Productions, 2012
Collega Wouter nam eerder dit jaar het nieuwe album Regression to Nothingness van deze Fransen onder de loep en vond het iets te voorspelbaar om potten te breken. Nu heb ik de eer om het debuut van deze Fransen te voorzien van verwoording.
Het is inderdaad wat je kunt verwachten van een doomband. In dit geval melodische doom in de slecht verlichte straat van My Dying Bride. De nummers zijn best wel goed georkestreerd, met golvende scenario’s en hangende spanningsbogen. Het doet me denken aan het Vlaamse My Lament, met een Scandinavische toets – denk aan de Firedoom-kliek. De vele piano/akoestische gitaar-intermezzi zijn zo standaard en obligatoir als mogelijk, het is niet anders. Typisch zo’n plaat waar vakidioten geil van zullen worden maar anderen te weinig tijd voor hebben om er echt in te komen of afknappen op de clichés. Ik kan er wel van genieten bij een zinkend zonnetje op een veel te warme herfstdag als deze.
Tracklisting:
- This Is Who We Are
- Inborn Suffering
- Monolith
- The Agony Within
- As I Close My Eyes
- Stygian Darkness
- Thorn of Deceit
- The Affliction Corridor
Line-up:
- Remi Depernet – Bass
- Thomas Rugolino – Drums
- Sebastien Pierre – Keyboards
- Stéphane Peudupin – Guitars
- Laurent Chaulet – Guitars, Vocals
Links: