Eén van de moderne blackmetalbands die het goed doet tot buiten het blackmetalgenre is het kunstzinnige Imperial Triumphant. Deze Amerikanen flirten met de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, hebben een OS (objectum-seksuele) relatie met het Chrysler-gebouw in New York – dat er trouwens ook echt wel mag zijn – en zorgen voor een hogere verkoop van allerhande blaasinstrumenten (klarinet, saxofoon, trombones) onder de extreme metalfans. Ten tijde van Vile Luxury vond ik het allemaal nog zeer boeiend, ik waande me in een mix van Eyes Wide Shut en The Great Gatsby, inclusief vernieuwende technische fratsen, dissonantie, grimmigheid en een warme gloed die voor sfeer zorgde. Alphaville deed me pakken minder, hier was de rode draad te ver zoek en wist ik niet waar ik moest aanknopen. Nog eens twee jaar later, nu dus, zijn we aanbeland bij Spirit of Ecstasy.
Het drietal Kenny, Steve en Zachary is ondertussen bij Century Media ingelijfd, een label dat de band met de gouden rand ook in Europa wil verzilveren. En of Imperial Triumphant weer eens etaleert hoe begaafd het is. Gaan we gooien met termen als technische blackdeath, avant-garde free jazz dissonantie, progressieve filharmonische extreme metal … ? Tuurlijk gaan we dat doen. We stappen mee in de wonderlijke wereld van overdaad, bombast, decadentie en ja, zelfs wat David Lynch neo/film noir. Eén van mijn drie favoriete filmmakers, dus ik kan het wel hebben qua stijl. Je weet niet waar eerst geluisterd, wat eerst gehoord, wat eerst gedacht. Deze bad trip maak je door in een fluwelen fauteuil, ergens in een vergulde suite van een overdreven chique hotel, honderd jaar terug in de tijd. Geheel verknipt, zowel de sfeer als de muziek an sich. Luister maar even mee naar Maximalist Scream, waarin Voivod‘s Denis Bélanger een gastbijdrage levert. Hij is trouwens niet de enige bekende naam die deze band even vervoegt.
Ook een nummer als Metrovertigo laat horen waar het bij Imperial Triumphant om gaat. Alsof je leven door het rioolputje heen gezogen wordt, je terecht komt in een negatieve spiraal, een vieze vortex die leidt tot aan Portal. Positief is dat het een relatief aaneengesloten sequentie van trappen is, met iets minder fragmentering dan op het album Alphaville. Het blijft weliswaar chaotisch, maar je kan makkelijker in de flow blijven. Evident blijft het echter niet. Verschillende mensen weten dat ik überfan ben van Blut Aus Nord omwille van de psychedelische stijl en raadden mij daarom deze nieuwe Imperial Triumphant aan, maar er is zeker geen één-op-één vergelijking mogelijk. Ik zou het nog eerder bij Mr Bungle gaan zoeken, een band die (niet) toevallig een nummer uitbracht met als titel Retrovertigo waarin een aantal slechteriken met gouden maskers (toevallig??) een bloedbad aanrichten.
Hoe dan ook, een zeer uitdagend album, waar ik persoonlijk vooral van kan genieten als tijdens de videoclips (check ook even Merkurius Gilded met de iconische saxofonist Kenny G en zijn zoon Max Gorelick). Dit album “gewoon” eens opzetten voor een ritje naar het werk of omgekeerd, dat zal niet snel gebeuren, wat mij betreft is het daarvoor allemaal net iets te ver heen.
Score:
78/100
Label:
Century Media Records, 2022
Tracklisting:
1. Chump Change
2. Metrovertigo
3. Tower Of Glory, City Of Shame
4. Merkurius Gilded
5. Death On A Highway
6. In The Pleasure Of Their Company
7. Bezumnaya
8. Maximalist Scream
Line-up:
- Zachary Ezrin – Keel, gitaar
- Kenny Grohowski – Drums
- Steve Blanco – Bas, keyboards, piano, vocalen
Links: