Illnulla – Illnulla
Eigen Beheer, 2012
Mogen wij u voorstellen aan het duoproject van Al en Cris, die vermoedelijk Allessandro en Cristiano zullen heten. Italianen inderdaad. Illnulla blijkt geen woord uit de Italiaanse taal te zijn, maar “nulla” betekent letterlijk “niets”. Da’s niet veel, dus was het maar de vraag of we iets te horen zouden krijgen bij het voederen van de cd-speler. Dat was toch zo, waarmee de titel alvast niet klopt.
Wat we te horen krijgen is hoog zwemende, vooral trage black metal. Die hoge satansnevels krijgen fel schijnende leads en een volle kreukelkeel die redelijk verstaanbare (als je Italiaans begrijpt dan) Italiaanstalige vervloekingen uitkrijst over zich heen. Het drumwerk klinkt niet onmenselijk, maar is het wel overduidelijk als je op de snaredrumklank en de weinige snelle basdrumdubbels let. Cris kan echt wel een sterk staaltje gitaar spelen. Naast onstuimig, alternatief en daardoor intrigerend riffwerk, tovert hij leuke dissonante duals, kwaadaardige achtergrondspinsels en bruisende, melodieuze diversiteit uit de distortionsnaren.
Songwriting is daarentegen wat lastiger. Er zitten geen overgangen tussen de verschillende stukken, zodat die soms niet bij elkaar lijken te passen. Het einde van Nessun Confine Per La Fallia is er bijvoorbeeld gewoon achter geplakt, omdat ze het nergens anders kwijt konden. Die keyboards houden zich stil, totdat ze opeens een wat contextvreemde, Italiaanse technobeat door het slotstuk van het laatste nummer sturen. Iets te kort om iets over te zeggen, wel interessant. Dat laatste woord is van toepassing op dit debuut, want zelfs na een keer of drie houdt ‘ie stand. Dat kunnen weinig blackmetalacts zeggen.
Tracklisting: 
- Lupo
- La Mia Miseria, La Mia Grandezza
- Nessun Confine Per La Fallia
- Bandiere Bianche, Ginocchia Rosse
- L’Era Dei Trenta Denari
- Non Credo Nel Tuo Dio
- Avvilenti
- Credimi!
Line-up:
- Cris – Gitaar, basgitaar, drum programmering, keyboards
- Al – Vocalen
Links: