Hypomanie – Calm Down, You Weren’t Set on Fire
Valse Sinistre, 2012
Hypomanie ook wel bekend als S., een Nederlandse jongen/man/entiteit van om de hoek, getekend door vele jaren van black metal luisteren, verlegde met A City in Mono de horizont naar de shoegaze. Dit keer haalt Hypomanie harder uit, harder in het zachte.
Geen halfslachtige rockerigheid meer of neoromantische tristesse waar we mee overspoeld worden uit het Zuiden en Oosten, Hypomanie legt er danig de zweep op, zeker bij de eerste twee opstijgende nummers, maar behoudt niettemin een “out there” zwevende beweging, mentaal en muzikaal. Nog steeds puur instrumentaal laveert S. (b)ruisende distortion op een kabbelende stroom postrock-tremelo’s en een innige basgloed. Het zal wel aan mij liggen, maar ik herken in deze moderne darkwave-combinatie zowaar Placebo, net zo hard als ik moet vechten tegen de herinnering van Siouxsie and the Banshees. Het middelste nummer, If Only the Seas Were Merciful, is op zijn minst zeer intrigerend te noemen. Lager qua tempo, maar door de knisperende frequenties in het laatste gedeelte klinkt het als een stroboscoop van zonnestralen die pijnlijk mooi door een dik wolkendek heen breekt. Betoverend.
Het totaalpakket aan drie gitaarlijnen, een meewarige bas en een postpunkend drumpatroon ovuleert in Lullabye for Ian; een zuchtende schoonheid waarbij je gedwongen wordt je hoofd schuin naar beneden te richten, gebukt onder het contrast van de eenvoudige pluk en de oscillerende tremelo. Pale Blue gaat opnieuw de kant op van beide openingsnummers, ontoegankelijker qua geluid (niet ruisend of bruisend maar GRuizend), met een duidelijke black metal-feel – al ware het maar richting depressive black. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Het instituut “blackgaze” is nog niet erg bevolkt, voor mij hoeft die naam er ook niet per se opgeplakt te worden, maar het is wel een indicatie voor de “feel” van Hypomanie (en het is een pak korter dan “post-rock/black/shoegaze”). Trouwens: gevoel, dat is er in overvloed op dit Calm Down, You Weren’t Set on Fire. Eigenzinnig, mooi en ruw. Een beetje zoals de verschijning van ondergetekende zeg maar.
Tracklisting:
- 19 Stars and the Sweet Smell of Cinnamon
- Alissa Loves Perfume
- If Only the Seas Were Merciful
- Lullabye for Ian
- Pale Blue
- You Never Listened to the Birds
Line-up:
- S.
Links: