Ze zijn hardnekkig om te verdelgen, die parasieten, dat moet je ze nageven. Al vanaf hun debuut schreeuwen liefhebbers van kwaliteits-Neue Deutsche Härte deze Beierse prutsers toe onmiddellijk op te houden met proberen en toch splitsen ze ons een derde poging in de maagzuurzak. Vooruit dan maar weer met datzelfde liedje.
Net als de eentonige, onderbroken clichéchugs vallen de punten van kritiek in herhaling. Te beginnen met dat verstenend valse geitentimbre en de kansloze onzin dat dat uitmekkert. Dat het allemaal geen lyrische genieën zijn, valt nog te verstaan, maar dat is geen excuus voor de volstrekt onverschillige en toondove melodieën waarmee die zwakzinnigheden gezongen worden. Ze mogen zoveel distortion op de katoenen screams zetten als ze willen, met een stemkleur als die van Ric-Q klinkt alles als een beschoten concertbezoeker in Las Vegas.
Ze kunnen het gewoon niet. De gitaren zijn infantiel, de opbouw en de akkoorden ervan voorspelbaar, en de anticlimaxen neem je niet eens waar. De digitaal tsjirpende sequenties hebben de draagkracht van een krekel en het ritme tenslotte… Oké, dat houdt de schijn van variatie ten minste nog hoog. Volledig onschadelijk, zullen we ze dan toch maar tolereren?
Score:
49/100
Label:
Echozone, 2017
Tracklisting:
- DNA Unbekannt
- Manege Frei!
- Tastsinn
- Meine Träume Jagen Mir Hinterher
- Blut Lügt Nicht
- ZACK!BOOM!BANG!
- Einzelteile
- Vatermal
- Präparat
- Ich
- ParaKropolis
- It Must Be In English
- Regentage
Line-up:
- Ric-Q Winther – Zang
- El Toro – Gitaar
- SM – Drums
Links: