Hell’s Island – Black Painted Circle
Eigen Beheer, 2012
Soms heb je het echt oneindig veel moeilijker om een EP van een kleine twintig minuten te bespreken in vergelijking met platen die vaak drie kwartier tot een uur duren. Progressive rock mag niet makkelijk te bespreken zijn, dan weet je dat er echt nog wat vlees aan de kluif is. Niet dat het daarom allemaal even makkelijk binnen glijdt, dat heb je dan ook wel, maar het is op zijn minst gevarieerd te noemen. Deze Italiaanse band zou al tien jaar bezig zijn, maar sinds 2009 is er eigenlijk pas echt materiaal van verschenen. Nu in 2012 gebeurt dat dus opnieuw met Black Painted Circle.
Soms mis je wel wat actie bij deze Italianen, vooral als ze je mee op baspad nemen met daarop de verzorgde cleane vocalen en basic rockakkoorden. Maar daar blijft het gelukkig niet bij: Hell’s Island geeft aan die chords wat a-ritmische trekjes en wisselt de stijvere stukken af met behoorlijk intense gevoelsstukken waar akoestische gitaaraanslagen en baszoemers het beoogde effect meebrengen, misschien dat de vocalen hier wel iets minder fel hadden mogen doorklinken en dus meer de instrumentale opbouw hadden kunnen volgen, zoals dus op Black Painted Circle nog niet het geval is. Op Opaque Solo of Down Again doet deze band me zelfs lichtjes aan Alice In Chains denken, zowel vocaal als door het softere, instrumentale klimaat, maar op de krachtigere invallen is die vergelijking weer vlug weg. Duidelijk wat anders dus dan de typische grunge of moderne rockbands, ook al zitten die stijlen zeker verwerkt in hetgeen Hell’s Island je voorschotelt. Een basrijke en afwisselende, moderne brok aan rock die hier en daar atmosferische parels tevoorschijn haalt en hier en daar nog wat stijf uit de hoek komt.
Tracklisting:
- G.O.D. (Guilty of Dying)
- Black Painted Circle
- Opaque Solo
- Down Again
Line-up:
- Roberto Negrini – Vocals, Guitar
- Michele Grizzi – Guitar
- Tania Vetere – Bass
- Michele Tonoli – Drums
Links: