Hebephrenique – Decathexis

Geschreven door op 28-08-2025 om 18:45.

Decathexis verwijst in de psychologie naar het terugtrekken van mentale of emotionele interesse. Een hobby of andersoortige passie die normaal gesproken interessant zou zijn geweest en wat iemand plezier zou hebben gegeven, kan niet meer rekenen op warme aandacht. Maar het kan ook om personen gaan: in het verwerkingsproces van het plots verliezen van een geliefd persoon wil het nogal eens voorkomen. Decathexis fungeert vaak als een vorm van afweer bij sterke, diepe, moeilijke emoties. Je komt het tegen bij de verwerking van rouw, maar het kan ook een kenmerk van een depressie zijn. Hoewel het een normale reactie kan zijn bij rouw of emotionele pijn, kan een te langdurige of verregaande vorm uitmonden in depressie of andere psychische klachten.

Twee jaar na hun enigszins psychotische debuut EP Non Compos Mentis (2023) keert het Australische, zwartgeblakerde deathmetalduo Hebephrenique terug met een nieuwe mentale uitbarsting in de vorm van hun eerste volledige album: Decathexis. Openingsnummer Stasis, dat volledig bestaat uit ijskoude, mystieke, verlaten keyboardklanken met hier en daar een verdwaalde kerkklok en mysterieus gesproken tekst op de achtergrond, herbergt een opgejaagde, onherbergzame, eenzame sfeer. Als de eerste gitaaraanslag en drumroffel van Visions Of Magdalene klinken, ontspinnen zich vervolgens zes nummers die je moeiteloos kunt wegzetten als een vervormde versmelting van industriële black en dissonante death. En dat dan ook nog eens bekleed met een kille laag verwrongen, emotionele ontsteltenis.

Grillige, onvoorspelbare gitaarlijnen, gespierde riffs, zware drums en een bovenal donkere, ijzige toonzetting kleuren een uitermate gevarieerd muzikaal palet. In vergelijking met de EP Non Compos Mentis klinkt Decathexis een stuk killer, agressiever, zwarter en nog meer vervreemdend. De vocalen zijn veelal krachtig, krijsend en bijtend, maar kunnen net zo makkelijk een meer begeleidende omkadering van de instrumentaria aanslaan (Ascent To Derilation). Bovenal klinken ze te allen tijde onafwendbaar funest. Met een haast mechanische precisie portretteert het tweetal een duistere, hypnotiserende ambiance. Het tekent de sombere, onheilspellende sfeer die het album zijn volledige lengte uitademt.

De weerbarstige structuren van de nummers monden soms uit in hallucinerende, mystieke passages (I, Adverse, To Inflict Or Nurture, slotnummer Decathexis) of bizarre soundscapes; het andere moment klinken ze daarentegen haast eigenaardig speels, bijna frivool aanvoelend, om zich daarna net zo makkelijk tot diep onder de huid te nestelen en niet meer los te laten. Hiermee wordt een enigszins verrassende onvoorspelbaarheid in de nummers aangebracht. Juist die wispelturigheid brengt veel verscheidenheid met zich mee en maakt het boeiend. Al zal dat zeker niet voor iedereen opgaan. Het zorgt er ook voor dat de muziek de nodige aandacht en tijd van de luisteraar vraagt om het volledig te kunnen doorgronden. En die tijd moet je er maar net in willen steken. Hier vind je geen hapklare brokken die makkelijk en simpeltjes wegluisteren, maar een album waardoor je, wanneer het de tijd krijgt, zomaar bevangen kunt raken.

Als het om dit Decathexis van Hebephrenique gaat, gaat de betekenis vanuit de psychologie niet op. Zwartgeblakerde death metal met een nogal chaotische, wellicht wat ongemakkelijke en ongebruikelijke muzikale omlijsting kan over het algemeen op mijn interesse rekenen. Er is wat dit album betreft totaal geen sprake van terugtrekking van interesse in iets dat normaal zeer aansprekend en attractief is. Sterker nog: de zwartgeblakerde, industriële death metal is dusdanig naargeestig, vervormd en ontwrichtend dat het biologeert. Nee, dat zal niet voor iedereen gelden, maar liefhebbers die goed uit de voeten kunnen met bands als bijvoorbeeld Anaal Nathrakh, Svartidauði en Zhrine kunnen dit Decathexis van het Australische Hebephrenique in de armen sluiten.

Score:

82/100

Label:

Gutter Prince Cabal / Brilliant Emperor Records, 2025

Tracklisting:

  1. Stasis
  2. Visions of Magdalene
  3. I, Adverse
  4. Ascent to Derilation
  5. Argumentum Ad Baculum
  6. To Inflict and Nurture
  7. Decathexis

Line-up:

  • Jack Greenhill – Gitaar, basgitaar, keyboards
  • Kris Wolf – Vocalen

Links: