Ik kan hem niet afzetten, deze tweede langspeler van de Duits-Australische band HEADS.. Een bezwerende stem, een bassound met 900 PK onder de motorkap en prachtig samengestelde nummers, die een perfect huwelijk zijn van pompende, sludgy basriffs, dreunende, repetitieve drums en gitaarmelodieën die de luisteraar regelrecht het drankenkabinet in bombarderen. Iets in mij zegt dat deze plaat nog lang over de tongen zal gaan.
Even teruggaan. Jazeker, dat las u goed. Duits-Australisch. Het pendelen is moordend, maar het resultaat mag er zeker en vast wezen. En als u al dacht dat het vanuit Hamburg en Berlijn niet makkelijk is om repetities, schrijfsessies en studiotijd met iemand uit Down-Under te regelen, dan gaat u van het volgende helemaal achterover slaan. Het drietal kreeg nog hulp van een hele waslijst aan gastperformers. Kevin Whitley van de Amerikaanse noiseband Cherubs hielp op Smile; Zwitser Luc Hess (o.a. Closet Disco Queen en ex-Ocean) zet z’n stokken in Youth en To Call And Let It Ring; Emilie Zoë (Autisti) en Fabian Bremer (Radare) grijpen u bij de keel in Wolves At The Door; Paul Roth (solo) blaast de longen door z’n saxofoon op Youth, en als dat nog niet genoeg is, werd het geheel nog door het mengpaneel van Magnus Lindberg (Cult Of Luna) in Umeå gehaald voor de mixing en mastering. Zelfs al vindt u de muziek van de hond z’n kloten, dan moet u toch uw petje afnemen voor de puike planning.
Al vanaf het begin van de plaat is er dat ongemakkelijke gevoel. Dank hiervoor vooral de gitaarpartijen, die me gedurende de plaat steeds meer en meer aan Spiderland van Slint doen denken en de innemende stem van Ed Fraser, die met z’n stem alleen het grootste deel van de titeltrack Collider kan vullen. De zorgvuldig gekozen hogere gitaarstukken en de steeds aanwezige en prachtig overstuurde baslijnen komen nooit in elkaars vaarwater. Gooi daaronder Peter Voigtmanns gedrum en klaar is Kees. Er is geen slag te veel of te weinig te horen op deze plaat, en dat is een gave die weinig drummers gegeven is.
Het is alsof deze plaat er altijd al geweest is, en er, ondanks de nakende apocalyps, ook altijd zal zijn. En hoewel er slechts enkele zinnen geschreeuwd worden op Collider (spoiler alert: op het einde van Mannequin), heeft de hele plaat een zeer ruig gevoel. Het doet me erg denken aan de noise van de jaren negentig, maar dan met een moderne, doomige, sludgy toets. Steve Albini approves. En zet mij ook maar op dat lijstje. Nu u nog.
Score:
90/100
Label:
This Charming Man Records (Europa)/Heart of the Rat Records (Australië/NZ), 2018
Tracklisting:
- At The Coast
- Urges
- Last Gasp Sound
- Mannequin
- Smile
- Wolves At The Door
- Samsa
- To Call And Let It Ring
- Collider
- Youth
Line-up:
- Ed Fraser – Gitaar, Vocalen
- Chris Breuer – Basgitaar
- Peter Voigtmann – Drum
Links: