Häxan is, zoals ik begrijp, een Female Fronted Doom Metal (FFDM) band. Ik heb met deze terminologie net zo weinig als met het opgelegde vrouwenquotum. Ik vind dat ze beiden zowel het genre als de (werkende) vrouw geen recht doen. Female Fronted? Omdat het zo bijzonder is? Of omdat het een uitzondering op de regel is? Of als waarschuwing om het album niet te kopen? Het vrouwenquotum, nog zo één. Vooropgesteld ben ik van mening dat de juiste persoon voor de juiste functie aangenomen moet worden, ongeacht geslacht, ras of leeftijd en tegen een gelijke beloning. Maar wat als het vrouwenquotum is bereikt? Betekent dat dan dat er geen vrouwen meer aangenomen hoeven te worden en gaat men over tot de orde van de dag? Beide holle kreten, waarschijnlijk door mannen bedacht.
Genoeg kritische noten gespuwd. Laat ik het bij de muziek houden. Häxan dus. Hun debuut Aradia is onderdeel van een project dat ontstond toen Reggie uit Canada (Fuzzed and Buzzed Records) op familiebezoek was in Amsterdam. Op het Amstelstation in Amsterdam had hij een korte afspraak met Robert Black (DHU Records). Ze wisselden muziek uit met elkaar. Reggie had muziek van Rough Spells bij zich en was bezig met The Altar Box, een vinylbox met daarin drie EP’s van drie verschillende bands uit Canada. Allen met een vrouw op zang. DHU Records, toch wel de wereldwijde hofleverancier van, ok ok, female fronted doombands, en Reggie kregen vrijwel direct het idee om van elk van deze drie Canadese bands ook een album uit te brengen. Van alle drie deze uitgaven bestaan er drie varianten, elk in een oplage van 100 stuks: een DHU-editie, een Fuzzed and Buzzed-editie en daarnaast een eigen versie voor elke band. De eerste plaat, het debuut van Rough Spells, is onlangs verschenen en binnenkort ligt het titelloze debuut van Astral Witch in de virtuele schappen. Nu is het de beurt aan nummer twee: Häxans Aradia.
Häxan (Deens voor heksen), ooit begonnen als een The Germs coverband, ontleent haar naam aan de gelijknamige stomme film van de Deense regisseur Benjamin Christensen uit 1922. De film gaat over hoe onbegrip over geesteszieken de oorzaak was van de heksenjachten. De film was voor die tijd uiterst expliciet, waardoor deze hevig werd gecensureerd en zelfs verboden in de VS.
Het eerste wat opvalt na het horen van de intro is de zang van Kayley Bomben. Gedurende de hele plaat zingt ze zo intens en heftig dat het lijkt alsof ze in haar eentje het coronavirus gaat verdrijven. In het eerste nummer Nicodemus, smeert ze haar keel op een rustige bezwerende toon. Met Baby Yaga begint de plaat pas echt. Zware riffs openen het nummer en Kayley Bomben laat, in combinatie met lomp drumwerk van Paul Ciuk, horen wat voor een strot en lange adem ze heeft. Genoeg reden voor een korte adempauze. Het vierde nummer Aradia, begint met een bastoon en wat getik op de bekkens. Kayley begint met zacht gepraat in het latijn. Het klinkt als een bezwering uit een heksenkring: mysterieus en bezwerend. In Low Ride gaat ze weer los. Wederom zware trage riffs, lomp gebeuk op de drums en dan weer die stem. Het nummer kent zware en rustige momenten. De zang gaat van heftig naar melodieus zonder zuiverheid te verliezen. Dissociation laat horen dat de band het niet alleen van de zang moet hebben. Hier laat gitarist Paul Colosimo horen dat Häxan ook muzikaal goed in elkaar zit en heerlijke riffs produceert die de luidsprekers doen trillen. Het volgende nummer Rise bevestigt dit nogmaals, maar dan in een sneller tempo. In het laatste en langste nummer The Alchemist gaan alle registers open: veel tempowisselingen, van zang tot gekrijs en van dikke riffs tot venijnige gitaarsolo’s. Alsof ze in een race tegen de zandloper alle brandstapels moeten uitblazen.
Aradia klinkt productietechnisch ook erg goed. Dit heeft er vast en zeker mee te maken dat Alia O’Brien, de hogepriesteres van Blood Ceremony, deze tijdens de productie ook heeft gezegend met haar zwarte magie. Kortom, verplichte kost voor iedereen die van occulte doom houdt met, en hierna hou ik erover op, een vrouw op zang.
Score:
85/100
Label:
DHU Records, Fuzzed and Buzzed records, 2020
Tracklisting:
- Intro
- Nicodemus
- Baba Yaga
- Aradia
- Low Ride
- Dissociation
- Rise
- Dead Silence
- Counterfeit
- The Alchemist
Line-up:
- Kayley Bomben – Zang
- Paul Colosimo – Gitaar
- Eric Brauer – Basgitaar
- Paul Ciuk – Drums
Links: