Hans van Even – Stardust Requiem
Eigen Beheer, 2014
Je hoeft niet altijd oceanen en continenten over om te stranden bij echt talent. Deze Belg Hans van Even kennen we nog niet, maar hij heeft reeds een lange gitaarcarrière achter de rug met voornamelijk een jazz-insteek. Met zijn band Stolen opende hij nog voor namen als Joe Cocker, Christopher Cross en John Miles. Wat gek dat hij dan dit instrumentele debuut Stardust Requiem naar Zware Metalen stuurt? Neen hoor, want deze man vertelt een verhaal dat wel degelijk ook een pak progressieve rock en hardrock bevat. 77 minuten lang, dat maakt dat een mens eens wat minder per dag naar die repeatknop moet lopen.
Een uiterst verfijnd debuut is het geworden, waar gedoseerd is omgegaan met tal van genres om een zo genietbaar mogelijk product te bekomen. Dat de man kan spelen staat buiten kijf; je hoeft maar even Flight of The Belgian Bumblebee terug te vinden binnen dit lijstje en op te merken dat de man hulp kreeg van de Amerikanen Tony MacAlphine en Brett Garsed om je in te beelden wat deze man allemaal uit zijn gitaar krijgt. Dit debuut start op Stardust Requiem en Tribute eigenlijk nog met vrij droge hardrock die lekker doorklinkt door het vakkundig gebrachte atmosferische, bluesy solomateriaal. Vanaf N-Land begint het avontuur voor mij echter wel wat hoogstaander te klinken met een gitaarkundige perfectie in het modernere Pink Floyd-straatje. Die knappe manier van soleren gebeurt op The Fifth Gate op een lichte beat, misschien dat het iets te veel van het goede wordt op dergelijke momenten. Voor even dan, want Walking In The Air bezit als je het mij vraagt één van de diepste en warmste gitaarlagen die ik dit jaar al hoorde. Spul waarvan verlangt dat het ook zal staan op The Endless River, die de befaamde Britten eind dit jaar nog uitbrengen, net als die knappe vibe op Tapping Into Eternity.
En dan hebben we zeker nog niet alles gehad. Op Red Sun gooit Hans even alles om en klinkt de prog die hij presenteert plots een pak moderner. De gevoeligere sensatiehits van Porcupine Tree komen spontaan bij me op door deze symfonische en zwoele atmosfeer en vooral door het magnifieke samenspel van toetsen, gitaar en bas. Weer een erg leuke is Hans’ Blues waar hij weer de jaren ’60-’70 doos induikt en een intens progressief staaltje uit zijn mouw schudt. Vanaf Song For Ewena is het wat uitbollen met filmische elementen, ambientklanken en wat akoestiek. Opnieuw schoonheid, en opnieuw anders gebracht.
Hans van Even, we gaan de naam na dit debuut wellicht allemaal wel onthouden. Beste soloplaat die mijn kant opkwam sinds Yossi Sassi beslist had om het alleen te doen. Een musthave voor wie van mooie en verfijnde prog houdt, voor wie een warm jazzhart heeft en warm loopt van de golden sixties-seventies. De man staat nu ook op punt om te touren met wat bevriende muzikanten. Allen daarheen, zou ik zeggen.
Tracklisting:
- Angeli Ex Galaxia
- Stardust Requiem
- Tribute
- N-Land
- Mystic Tale
- Flight of The Belgian Bumblebee
- The Space Is Crying
- The Fifth Gate
- Walking In The Air
- Tribal
- Tapping Into Eternity
- Red Sun
- Glassy Sky
- Hans Blues
- From The Stars
- Song For Ewena
- Farewell – Overture
- Farewell – Theme
- Farewell – Final
Line-up:
- Hans van Even – Alles
- Marc Dall’Anese
- Garlo
- Goran Vujic – Bas
- Leo Isnard – Drum
- Michel Fourcade – Drum
- Philippe Ravez – Drum
Links: