Stilzitten is niet echt iets voor Greg Puciato. Dat bleek al tijdens de fantastische liveshows van Dillinger Escape Plan, maar het is ook te merken aan de output die hij levert sinds die band besloot ermee te stoppen. Naast dat hij met Killer be Killed in 2020 een ijzersterk album afleverde, heeft hij ook nog zijn soloproject. Met Mirrorcell presenteert hij zijn tweede album, de opvolger van Children of God. Een plaat die eigenlijk niet de aandacht heeft gekregen die het verdiende. Mirrorcell verdient dat wel. Dit album kun je zien als een ode aan de alternatieve muziek die in de jaren ’90 vooral op MTV te zien was. Het geluid op deze plaat houdt zich pakweg tussen Deftones, Alice in Chains en The Cure. Daarnaast hoor ik ook nog wel invloeden van Soundgarden en Nine Inch Nails.
Greg laat zich niet echt in hokjes vangen en dat siert hem. Het houdt de plaat onderhoudend. Zo is bijvoorbeeld Never Wanted That een vrij romantisch nummer, waarin invloeden van de vroegere The Cure doorklinken, gespeeld in een alternatief jasje waardoor je automatisch bij Deftones uitkomt. Het nummer kent overigens een hele fijne Jerry Cantrell-achtige solo. En dat is niet vreemd als je weet dat Puciato onderdeel uitmaakt van de liveband van de band van Jerry. Zowel qua gitaarriffs als zanggeluid hoor je de Alice in Chains invloeden terug op Rainbows Underground en het verslavende No More Lives To Go.
Gastmuzikanten zijn er ook. Reba Meyers van Code Orange laat in Lowered horen dat ze niet alleen snoeihard kan brullen, maar ook heel mooi en organisch kan klinken. Toch zijn het op dit nummer de zanglijnen van Greg Puciato die ervoor zorgen dat het nummer zich gelijk in je geheugen nestelen. Hier komen de invloeden van The Cure en Depeche Mode goed naar voren. Eén van de mooiste nummers van 2022! De mooie bijpassende videoclip is overigens te bekijken op youtube.
Zijn stem is altijd een kwestie van smaak geweest. Het lijkt soms alsof hij uit de bocht lijkt te vliegen met zijn zanglijnen, zeker bij het geschreeuw, maar dat is eigenlijk gewoon zijn stijl. Op dit album zingt hij overigens meer dan hij schreeuwt en dat pakt heel goed uit. Helemaal als hij wat gas terugneemt en bijna relaxed begint te zingen zoals in Never Wanted That. Ook in het elektronisch gedreven We klinkt hij bijna beschouwend, doordat hij zijn stemgeluid aanpast aan de rustige beats die door deze nummers verweven zijn.
Productioneel gezien is het overigens ook een goede plaat. De productie dient echt de nummers en geeft deze ook de juiste sfeer mee waar het nummer soms om vraagt. Zoals de echo op de drums (die heel goed naar voren komen in Never Wanted That en Lowered) maar ook de power in de gitaarriffs, als deze een hoofdrol opeisen in bijvoorbeeld Rainbow Underground. Bovenal is het een alternatieve gitaarplaat geworden met natuurlijk de hoofdrol voor zijn stem en dat heeft ervaren producer Steve Evetts (die heeft gewerkt met onder andere The Cure en The Dillinger Escape Plan) goed begrepen. In elk nummer is het zanggeluid aangepast aan de nummers. Zo ontstaat er een bijzonder synergie tussen de instrumenten en de zang van Greg.
Mirrorcell is een mooie, afwisselende plaat geworden. Op de drums na heeft Greg Puciato alle instrumenten zelf ingespeeld. Een knappe prestatie, want de songs kloppen allemaal, hebben een kop en staart en voldoende hooks om je geboeid te laten luisteren. Fijne plaat!
Score:
82/100
Label:
Federal Prisoner Records, 2022
Tracklisting:
- In This Hell You Find Yourself
- Reality Spiral
- No More Lives To Go
- Never Wanted That
- Lowered
- We
- I, Eclipse
- Rainbows Underground
- All Waves To Nothing
Line-up:
- Greg Puciato – Zang, gitaar, basgitaar, keyboards
- Chris Hornbrook – Drums
Links: