Goatfather – Monster Truck

Geschreven door op 06-11-2021 om 23:10.

Heavy Stoner Rock ‘n Roll uit Frankrijk. Dat is kort samengevat wat de platenmaatschappij van Goatfather belooft. De band zelf voegt er graag nog wat adjectieven aan toe en omschrijft zijn muziek als ‘Heavy Fuckin’ Hipster Fistin’ Stoner Rock & Roll’. Het is al goed, ik ben geïntrigeerd dus laten we dit album snel een kans geven! Sinds de laatste voetbalwedstrijden tussen Frankrijk en België heb ik nochtans weinig zin om nog naar Franse bands te luisteren, maar afijn, ik ga mij erover zetten. Zolang er maar geen nummer over Mbappé op deze plaat staat..

Het is een band die ik niet ken, hoewel ik wel thuis ben in stonermuziek. Naar mijn gevoel is dit een metalgenre waar het moeilijk in uitblinken is, of beter gezegd; het is moeilijk om heel origineel te klinken. Al snel blijkt ook deze Goatfather hier moeite mee te hebben. Openingsnummers Convoy, Punish The Punisher en Blood Of My Brother zijn typische stoner. De nummers kennen een trage groove, met dat sterk ritmische karakter. Kant en klare Ikea-zelf-in-elkaar-te-steken-stoner wat mij betreft. Makkelijk, goedkoop en best duurzaam voor zijn prijs-kwaliteit verhouding, maar niet iets waar je wild van wordt en uren over pocht tegen vrienden en buren. Je snapt me wel. Waarmee ik niet wil zeggen dat mij slechte muziek wordt gepresenteerd natuurlijk. Dit is lekkere stoner.

Typische stoner of niet, net wanneer ik mijn oordeel al klaar heb schiet titeltrack Monster Truck voorbij. Met dit nummer toont de band dat hij in staat is tot meer. Monster Truck begint nog vrij typisch met een opzwepend ritme, maar bouwt hier leuk op voort. Het ritme wordt eens veranderd en naar het einde toe neemt een heerlijke gitaarsolo over. De outro van dit nummer doet naar meer smaken. Goed gedaan Goatfather. Het verdere verloop van dit album verloopt hierop weer vrij typerend. De band levert eigenlijk stuk voor stuk leuke nummers af, maar wederom allemaal volgens hetzelfde stramien. Toch valt bij ieder nummer wel iets leuks naar voren te schuiven. Ik hou bijvoorbeeld heel hard van de groove die In Your Face kenmerkt. Jammer dat dit nummer uitmondt in een soort van gesproken woord-tirade. Er zat meer in. Afsluiter Shelter is eigenlijk een mooie samenvatting van de hele plaat. Gedowntunede gitaren in D-stemming en minutenlang doorkabbelen in hetzelfde ritme. Gelukkig brengt de band er naar het einde toe wat variatie in en krijgen we nog wat snijdend gitaarwerk te horen. Zo heeft ieder nummer op deze plaat wel iets leuks in zich. 

Zoals ik reeds aangaf, het is moeilijk uit te blinken in stonerrock. Te veel bands klinken zoals elkaar en zelfs verschillende nummers van eenzelfde band kunnen zo onderling inwisselbaar zijn. Het is niet dat ik er geen oor voor heb want ik houd van stoner en uitbreidend alle rockmuziek geënt op 70’s hard rock. Er bestaan tal van steengoede stonerbands, die erin slagen om hun muziek een zekere punch mee te geven die kan gelden als een eigen handtekening. Deze Goatfather slaagt daar naar mijn gevoel niet altijd in. De bandleden zijn goede muzikanten en zanger Olaf Sambuis heeft een grotachtige oerstem die lekker bij het genre past, maar de muziek is meestal vrij standaard en dus stereotiepe stoner. Ik hoorde al zoveel gelijkaardige albums de laatste jaren. Goatfather had me niet altijd mee, al zou ik wel durven gaan kijken naar een optreden van deze band. Volgens mij druipt de energie zo van het podium wanneer deze groep het podium betreedt. Monster Truck van Goatfather, vrij standaard maar kwalitatief goed stonermateriaal. Soms heb je zo van die dagen dat je gewoon zin hebt in stoner en dan komt deze schijf als geroepen hoor.

Score:

80/100

Label:

Argonauta Records, 2021

Tracklisting:

1. Convoy
2. Punish the Punisher
3. Blood of my Brother
4. Monster Truck
5. Don’t Give Up
6. Mile After Mile
7. In Your Face
8. Shelter

Line-up:

  • Quentin Jusforgues – Basgitaar
  • Raphaël Jaudon – Drum
  • Gregory Perret – Gitaar
  • Yann “Olaf” Sambuis – Zang & Gitaar

Links: