Net vijf minuten onderweg hebben we al drie van de elf nummers die Weeping Choir telt gehad. Dat Full Of Hell aan het begin van zijn vierde volledige album de gang er stevig in houdt, is dan ook een understatement. Gelukkig gaat het hier wel om een paar ijzersterke tracks, waarin men direct laat horen tot de koplopers van de moderne grindcore te behoren.
Full Of Hell slaagt er namelijk in het alweer meer dan dertig jaar oude genre een eigentijds geluid te geven. De band doet dit echter met dezelfde aanstekelijke energie en ‘catchiness’ als de grondleggers dertig jaar geleden. Echt, na drie keer luisteren vind je passages die je zo mee kunt zingen. Uiteraard wel onder de voorwaarde dat je je stembanden tevoren vierentwintig uur in loog hebt laten weken. Want wat zanger Dylan Walker op Weeping Choir laat horen grenst namelijk aan het onmogelijke, zo indrukwekkend zijn zijn ziedende krijsen, ultrazware grunts en (in mindere mate) pigsqueals.
Waar de eerste twee tracks vooral razendsnel zijn, doet Thundering Hammers zijn naam eer aan. De stampende groove van het nummer is zo aanstekelijk dat je bijna op zoek zou gaan naar je dansschoentjes. Maar Full Of Hell is er duidelijk niet om het ieder naar de zin te maken. En dus krijgen we als vierde track een sonisch experiment dat (zeker voor ongetrainde oren) voornamelijk bestaat uit statische ruis, gedonder en zwaar vervormde geluiden. Het is een track waarbij zelfs die goede ouwe DJ Dano hoofdschuddend zou verzuchten dat dit toch geen muziek meer is. Ook deze zucht tot experimenteren hoort echter bij de band en komt later nog eens terug in Angels Gather Here. In die laatste track zijn overigens al iets meer de gewone structuren van een liedje te herkennen. Voor de één zal dit elektronisch geraas een toffe toevoeging zijn, voor de ander slechts een hinderlijke onderbreking van het gitaargeweld waarvoor velen deze site nu eenmaal bezoeken.
Maar voor een volledig album met elf nummers van één of twee minuten krijg je het publiek vermoedelijk niet zo ver om op de bestelknop te drukken, laat staan om naar de platenzaak te gaan. In dat kader is het maar goed dat Armory Of Obsidian Glass bijna zeven minuten lang is. Het is een zeer doomy industrial song waarin huilend spokende stemmen als van verdwaalde zielen (naar ik aanneem het Weeping Choir uit de titel van de plaat) huiveringwekkende melodieën verzorgen. Het is genoeg om je nekharen recht overeind te zetten. Voor een verdere duiding: het nummer doet me wel wat denken aan hetgeen Crowhurst op III bracht. Heel vreemd is dat misschien niet want beide platen blijken geproduceerd te zijn door Kurt Ballou (onder andere Converge). Hij is er in geslaagd een imposant geluid neer te zetten waarin de chaos en drukte van grindcore hun plek hebben gevonden, maar de ideeën en muzikaliteit van de band niet in de weg zitten.
Een cijfer geven voor Weeping Choir is wel wat lastig. Duidelijk is dat Full Of Hell met zijn eerste voor Relapse Records een standaard zet voor de hele grindcorescene. Maar anderzijds sta je na nog geen 25 minuten weer buiten. En van die tijd worden nog eens zes minuten ingevuld met statische ruis en andere sonische experimenten. Vooruit maar. Ik laat de weegschaal toch doorslaan naar het eerste, want het ‘beetje’ muziek dat we krijgen is van indrukwekkend hoog niveau.
Score:
86/100
Label:
Relapse Records, 2019
Tracklisting:
- Burning Myrrh
- Haunted Arches
- Thundering Hammers
- Rainbow Coil
- Aria Of Jewelled Tears
- Downward
- Armory Of Obsidian Glass
- Silmaril
- Angels Gather Here
- Ygramul The Many
- Cellar Of Doors
Line-up:
- Dylan Walker – Vocalen, elektronica, programmering
- Spencer Hazard – Gitaar, programmering
- Dave Bland – Drums
- Sam DiGristine – Basgitaar, vocalen
Links: