Frostland Darkness – Ad Moriendum Dei Gratia
Inverse Records, 2013
Soms twijfel ik aan het bestaan van toeval, zoals nu. Toen ik de promo van Frostland Darkness hoorde en compleet ontmoedigd besloot toch maar iets anders op te zetten kwam ik bij mijn “crap-map 2013” terecht en ja hoor, de eerste mp3 die ik random aangeboden kreeg van mijn PC kwam van het album Frostland Darkness – Ad Moriendum Dei Gratia. Zucht. Finse eenmansblack op het übersympathieke Inverse Records.
Het lot tartend besloot ik toch ten strijde te trekken tegen Frostland Darkness. Compleet ongeïnspireerde black metal, saai in de trage stukken, rommelig als de berging in de midtempostukken, onwezenlijk in de gelukkig slechts sporadisch aanwezige snelle stukken. Teksten die bestaan uit variaties op dunne kweelscreams à la thathathaaaaa en thaaaathatha, wie zit daar nu niet op te wachten? Dat klinkt als die vent tussen die bomen, merkte mijn black metal-vreemde vriendin vanuit de sofa op, terecht refererend naar het fenomeen Striborg. Ik knikte instemmend en vond het moment gekomen om de versteende drol van mijn verse pup los te weken met lekker geurende HG. De restjes krabde ik los met een frisco-spatel en met meer ritme dan eender welke passage op Ad Moriendum Dei Gratia. Niet dat het me goed deed, de enige meerwaarde was de trotse blik van mijn vriendin toen ik de bruine croissant in het daarvoor voorziene afvalbakje deponeerde, daarmee de plaats innemend van waar deze Frostland Darkness eigenlijk behoorde.
Naarmate de nummers passeren begon ik onbewust naar de aars van mijn hond te staren, hopend op een nieuwe drol, denkend aan waar ik die keukenrol nu toch weer achtergelaten had. De grond bleef helaas ongebruikt, net als de promo van Frostland Darkness, vanaf nu. Tot nooit meer Frostland Darkness.
Tracklisting:
- Rienaaja
- Kuolleen Uni
- Lestaroihu
- Tuhon Kirkkaudessa
- Sinut Saatanalle
- Ad Moriendum Dei Gratia
- Rituaali
Line-up:
- Mantus Nord
Links: