Foals – Holy Fire
Transgressive Records, 2013
Indie rock, math rock, dance punk, aldus Wikipedia. Toe maar. Niet het gebruikelijke soort muziek dat ik, als doomliefhebber, op mijn bordje krijg. En dan is Foals ook nog een toch wel redelijk succesvolle mainstreamband. Meestal hoor ik bij bands waarbij ik die voorkennis heb een mengsel van slappe hap, herkenbaarheid en veiligheid. Bij Foals niet. Deze Oxfordse lieden weten me vanaf het eerste nummer te boeien.
Wat ik hoor is een afwisselend mengsel. Alle bovengenoemde stijlcombinaties zijn terug te vinden op Holy Fire. Geloof het of niet, dat alles wentelt in een psychedelisch sausje. En dat is precies de reden waarom ik verkocht ben. Elk nummer is weer net even anders, zo hoor ik jaren ’80 disco inclusief falsetstem, psychedelische indie/britpop en op Inhaler zelfs een baslijn die me doet denken aan Audioslave. Maar dan met dat overheerlijke psychedelische randje en een fijne gelaagdheid.
Onderhoudend door pure kwaliteit en afwisseling, zonder in te leveren op het gebied van eigen geluid. Zeldzame eigenschappen in de populaire muziek. Ik lust er pap van. Of de gemiddelde metalliefhebber hier iets mee kan, tja, dat laat ik over aan de gemiddelde metalliefhebber.
Tracklisting: 
- Prelude
- Inhaler
- My Number
- Bad Habit
- Everytime
- Late Night
- Out of the Woods
- Milk & Black Spiders
- Providence
- Stepson
- Moon
Line-up:
- Yannis Philippakis – Vocalen, Gitaar
- Jimmy Smith – Gitaar
- Walter Gervers – Basgitaar
- Edwin Congreave – Keyboard
- Jack Bevan – Drums
Links: