Flying Colors – Flying Colors
Music Theories Recordings, 2012
Eén van de zaken die Mike Portnoy snel oppakte toen hij bij Dream Theater de deur werd gewezen was het opnemen van Flying Colors van het collectief met dezelfde naam. Geschreven én opgenomen in slechts negen (!!) dagen in januari 2011, maar al bedacht in 2008. Onder leiding van producer Peter Collins (onder andere Rush) nemen grootheden uit de (prog)rock de handschoen op om samen met Casey McPherson, die zijn sporen elders in de muziek heeft verdiend, een album op te nemen. Onder de naam Flying Colors brengen Mike Portnoy, Steve Morse, Dave LaRue en Neal Morse met deze zanger/componist ruim een jaar na opname het resultaat.
En het is een leuke plaat geworden. Ondanks de achtergrond van het leeuwendeel van de deelnemers is het geen uitgesproken progplaat geworden. Verwacht dan ook geen Transatlantic-taferelen op dit album. Het zijn vooral korte, tot de essentie teruggebrachte songs waarin de heren musici hun ei hebben gelegd. Slechts in afsluiter Infinite Fire en in mindere mate in All Falls Down komen de progressieve rock-roots van de deelnemers naar boven.
De overige nummers kenmerken zich door lichtvoetigheid, spelplezier en nadruk op de compositie. Duidelijk herkenbaar is de hand van Neal Morse in opener Blue Ocean of in het met meerstemmige zanglijnen opgeleukte Kayla. Deze hadden zo op een album van Spock’s Beard kunnen staan toen hij daar nog de scepter zwaaide. De met Mike Portnoy en Steve Morse gedeelde liefde voor The Beatles wordt betuigd in Love Is What I’m Waiting For. Forever In Daze is een lekker funky rocker. Met een beetje fantasie kan je Shoulda Coulda Woulda toedichten aan de hedendaagse Deep Purple (die riff). Voor het overige bevat Flying Colors prima nummers, al lijken de mijmerende tracks Everything Changes en Better than Walking Away iets te veel op elkaar waardoor op dat moment de aandacht verslapt.
Smaakmakers op Flying Colors zijn wat mij betreft zanger Casey McPherson en gitarist Steve Morse. Het vakmanschap druipt er aan alle kanten van af. Het is een luchtige, maar géén poppy, plaat geworden. Daarvoor zijn de songstructuren niet eenduidig genoeg. Het is daarentegen wel losjes en luchtig. Valkuil is dat het op bepaalde momenten jam-achtige van de muziek Flying Colors een beetje een vluchtig karakter geeft. Voor wat betreft dat laatste is het artwork (onbedoeld) treffend gekozen.
Tracklisting:
- Blue Ocean
- Shoulda Coulda Woulda
- Kayla
- The Storm
- Forever in a Daze
- Love Is What I’m Waiting For
- Everything Changes
- Better Than Walking Away
- All Falls Down
- Fool in My Heart
- Infinite Fire
Line-up:
- Casey McPherson – zang, gitaar
- Steve Morse – gitaar
- Mike Portnoy – drums, zang
- Dave LaRue – bas
- Neil Morse – toetsen, zang
Links: