Flub – Flub

Flub…flub flub, flub flub flub? Snap je? Het Amerikaanse Flub debuteert deze maand met hun gelijknamige album: een album vol progressieve, experimentele,  technische death metal (met een vleugje humor). Er komt uit Amerika wel vaker hele gave techdeath, dus kom maar op met deze plaat!

Nog even terugkomen op de bandnaam zelf: flub betekent namelijk letterlijk ‘blunder’. Wat een ontzettend grappig gekozen bandnaam is dit, zeg! Nou hoop ik natuurlijk niet dat de muziek de naam eer aan doet, maar nog nooit ben ik echt teleurgesteld door bands in dit genre. Gauw het album aanslingeren, dan maar!

De mannen debuteren met een plaat van nog geen half uur, bestaande uit zeven nummers. Dat is relatief kort, maar wordt dat ook zo ervaren tijdens het luisteren? Nou, als ik af ga op het tempo van het eerste nummer, dan zeker wel! Met een fade-in is er een gitaarakkoord te horen en krijgt de luisteraar al na vier seconden het bizar snelle en vingerbrekende gitaargepluk te horen. Dit draagt een toffe en vrolijke melodie met zich mee en klinkt zeer aangenaam. Niet lang daarna is Michael Alvarez aan de beurt. Wat een vieze, smerige stem heeft die gast, zeg! Lekker hoor. Het raust allemaal lekker door als na een ruime minuut ineens het nummer omslaat naar een onderbreking wat klinkt als een…salsa? Apart, maar vooral lekker melig. Het is slechts van korte duur en gaat daarna weer over in een meeslepend stukje death. Een hoop diversiteit, leuke riffjes, bruut geweld, een beetje humor en smerige vocalen. En dat is pas het eerste nummer!

Spoiler alert: dit niveau en deze diversiteit verandert niet meer gedurende de rest van het album! En dat geeft helemaal niets. De beleving van elk nummer draagt bij aan een hoop nekzeer en een paar onverwachte giegelbeurten. De momentjes met humor zijn subtiel verstopt in de tracks, maar zodra ze voorbij komen, springt het er wel meteen uit. Dat klinkt als een aardige contradictie, maar luister zelf naar bovenstaande track, Blossom, en dan begrijp je (hopelijk) wat deze onnozele redacteur bedoelt.

Het niveau op deze plaat is ongekend hoog, in alle aspecten. Qua zang, qua gitaarspel, qua basgepingel, qua drums, maar ook zeker de productie en compositie van de tracks. De kwaliteit van dit alles kan prima wedijveren met acts als Allegaeon, Obscura en soortgelijke technical deathmetalbands. Dit is ook niet zo gek, als bekend wordt dat de leden van Flub zich ook vertegenwoordigen in bands als Alterbeast, Rivers of Nihil en Vale of Pnath. De plaat zelf raast voorbij en presteert het om de krappe 30 minuten aan te doen voelen als een louter kwartiertje. Dat is natuurlijk jammer voor de beleving, maar tegelijkertijd een geweldige prestatie.

Man, wat ben ik blij dat ik dit album uit de lijst trok. Het gelijknamige album van Flub is echt een ijzersterk debuut en is van begin tot eind een feestje. Voor de luisteraars: snel naar de (online) schappen en aanschaffen, die plaat! Voor mij is dit er een op de jaarlijst.

Score:

85/100

Label:

The Artisan Era, 2019

Tracklisting:

  1. Last Breath
  2. Blossom
  3. Umbra Mortis
  4. Dream
  5. Rise From Your Grave
  6. Rebirth
  7. Wild Smoke

Line-up:

  • Michael Alvarez – zang
  • Eloy Montes – gitaar
  • Matthew Mudd – basgitaar
  • Jared Klein – drums

Links: