Wat ik zoal draai de laatste weken? Leuk dat je het vraagt. Ik ben de hele discografie van Bay Area-thrashers Exodus aan het uitpluizen. De reden? De promo van het nieuwe (oude) livealbum die ik van Nuclear Blast Records mocht ontvangen. Die laat een optreden horen dat zo fijn is dat mijn enthousiasme voor de band, hoewel nooit echt weggeweest, weer ouderwets grote hoogten bereikt.
Die muren zijn trouwens van The Astoria in Londen (maar dat haalde u in ieder geval al deels uit de titel) en de opnamen zijn van een concert dat Exodus daar op 8 maart 1989, kort na de release van het fabuleuze derde album Fabulous Disaster speelde. Hé, hadden we niet al een livealbum van de Amerikaanse tak van die tour? Zeker wel: het op 14 juli 1989 in San Francisco opgenomen Good Friendly Violent Fun. Maar op die plaat stonden acht songs die ons nog geen drie kwartier bezig hielden. Nee, dan British Disaster: The Battle of ’89 (Live At The Astoria). Hier worden maar liefst vijftien songs gebracht in een tijdsbestek van vijf kwartier! Sommige van die songs zoals Verbal Razors hebben de setlist na 1990 niet of nauwelijks meer gehaald. Of dat terecht is mag jezelf weten (Zetro wankelde bijvoorbeeld toen al wat op ‘Till Death Do Us Part), maar het betekent wel dat het concert niet al te voorspelbaar klinkt. Oh, en anders dan op Good Friendly Violent Fun staan er ook stevig wat songs bij van het door Paul Baloff gezongen debuut.
Zanger hier is uiteraard Steve “Zetro” Souza. Achter de drums vinden we medeoprichter Tom Hunting en de gitaartandem Holt en Hunolt deed nog zijn imposante ding (luister naar die tijd-ruimtecontinuüm verscheurende solo’s in Lesson In Violence!), ondersteund door het viersnarenwerk van Rob McKillop. Een redelijk klassieke bezetting dus, die in bloedvorm is en zeer gretig klinkt. De promotor van het label wees me er al vriendelijk op dat de jonge honden die avond alles veel sneller speelden dan op de plaat en daar lijkt hij niets aan te liegen. De geschiedenis van de band een beetje kennende, is niet uit te sluiten dat die energie voor een deel van een bepaald goedje kwam, maar dat doet natuurlijk op geen enkele manier af aan het luisterplezier.
Luisterplezier en energie worden nog verhoogd door de opjuttende en soms grappige aankondigingen die in ieder geval afwisselend door Zetro en Gary (“on MTVaaayyyy!!!“) worden gedaan en de strijdlustige en soms nauwelijks getimede achtergrondvocalen. Briljantjes als het bijtende maar swingende Fabulous Disaster, onze dans The Toxic Waltz, de brute klaservaring A Lesson In Violence en And Then There Were None (die melodie pakt elke keer weer!) razen alle voorbij. Afgetrapt wordt echter met het minder bekende – in ieder geval toch dan de hiervoor genoemde songs – Last Act Of Defiance en direct daarmee wordt duidelijk wat voor avond het wordt. Snelheid, verbetenheid en energie te over afgetopt met een door Gary Holt geroepen: We are Exodus, We’re gonna fucking crush you! Beter kan ik het niet zeggen.
Dit is gewoon een feest voor de nostalgische thrasher en de nieuwe fans van het genre die te jong zijn om de hoogtijdagen van de thrash bewust te hebben meegemaakt. “Party like it’s 1989!” in ieder geval hier in huize Hoogkamer en een dikke aanrader dus, dit British Disaster: The Battle of ’89 (Live At The Astoria)! Ik slinger hem nog eens aan en pak het daarna gewoon weer op met Bonded By Blood, Pleasures Of The Flesh en zo verder.
Label:
Nuclear Blast Records, 2024
Tracklisting:
- The Last Act Of Defiance
- Fabulous Disaster
- ‘Til Death Do Us Part
- Corruption
- The Toxic Waltz
- A Lesson In Violence
- Chemi Kill
- Piranha
- Like Father, Like Son
- Deliver Us To Evil
- Parasite
- And Then There Were None
- Verbal Razors
- Brain Dead
- Strike Of The Beast
Line-up:
- Steve Souza – Zang
- Gary Holt – Gitaar
- Rick Hunolt – Gitaar
- Rob McKillop – Basgitaar
- Tom Hunting – Drums
Links: