Esoctrilihum – Eternity of Shaog

Geschreven door op 28-07-2020 om 21:25.

Excentriek en esoterisch, zou heb ik mijn I, Voidhanger Records-uitgave het liefst. In het geval van dit Franse Esoctrilihum is dat zeker het geval. Het debuut Mystic Echo from a Funeral Dimension belandde op mijn bureau ergens in 2017 zonder al te veel blijvende gevoelens achter te laten. Ondertussen zit de maker van deze muziek, Asthâghul, aan zijn vijfde album. Eternity of Shaog.

Het is opnieuw een bevreemdende plaat geworden. Invloeden komen van langs alle kanten je linkleggende brein in- en uitgevlogen. Enerzijds is dit “gewoon” Zuidoost-Aziatisch meloblackdeathgeweld met bijzonder veel sfeer, wat natuurlijk in de teksten en het artwork terugkomt. Hierbij kun je denken aan een Kekal, zelfs aan een Rudra. Allerhande resonantiesnaren (zowel geplukt als bestreken) en hypnotiserende geluiden, die zowel afkomstig zijn van Indische instrumenten als keyboard (vermoed ik) verworden tot een diffuse dissonantie, een geestverruimende trip doorheen esoterische klankvelden. De metalen legering is al even divers en diffuus, met de reeds vermelde Aziatische invloeden, de occult aandoende death metal, genre Morbid Angel/Mithras, verknipte Axis Of Perdition/Blut Aus Nord/Ævangelist (check zeker het nummer Thritônh (2nd Passage: The Colour of Death) hierboven). Narcotisch boeltje als je het mij vraagt, bij momenten ook heel sterk verdovend en hallucinogeen. De esthetiek is echter vrij volatiel bij momenten, waarbij je argeloos van de ene donkere passage plotsklaps in een opwekkende en haast feeërieke fantasiewereld vol dubbele bassen terecht kunt komen. Een rode draad is echter niet iets waar je meteen naar op zoek gaat als je je wendt tot dit soort platen.

Voor velen zal dit te van de pot geplukt voor woorden zijn, voor anderen zal dit net dé manier zijn om even weg in het hoofd te zijn op de terugweg naar huis, na een vruchtbare dag op de werkplek. Ik behoor eerder tot die tweede categorie, maar ik heb dan ook affiniteit met zowat alle reeds vernoemde bands in deze review. Toch moet ook ik opbiechten dat hiervoor veel actieve luisterbereidheid nodig is en dat de stretch tussen bijvoorbeeld de vele strijkerspassages en de dissonante blackdeath verre van evident is bij momenten. Her en der zie ik ook een Leviathan opduiken als referentie trouwens, maar daar wil ik niet te hard op inzetten. Hou het toch maar bij een folky versie van Ævangelist (niet toevallig resideert deze band ook op I, Voidhanger, zo nu en dan). En wat te zeggen van dat artwork… In ieder geval: dit nieuwe album is een pak interessanter dan het debuut, zoveel is zeker.

Score:

80/100

Label:

I, Voidhanger Records, 2020

Tracklisting:

  1. Orthal
  2. Exh-Enî Söph (1st Passage: Exiled from Sanity)
  3. Thritônh (2nd Passage: The Colour of Death)
  4. Aylowenn Aela (3rd Passage: The Undying Citadel)
  5. Shtg (4th Passage: Frozen Soul)
  6. Amenthlys (5th Passage: Through the Yth-Whtu Seal)
  7. Shayr-Thàs (6th Passage: Walk the Oracular Way)
  8. Namhera (7th Passage: Blasphemy of Ephereàs)
  9. Eternity of Shaog (∞th Passage: Grave of Agony)
  10. Monotony of a Putrid Life in the Eternal Nothingness

Line-up:

  • Asthâghul

Links: