Epica – Design Your Universe
Nuclear Blast, 2009
The Divine Conspiracy betekende voor Epica, twee jaar geleden, een flink professionele aantekening op het creatieve curriculum vitae. Daarmee ontstegen ze voor mij al ruim en breed de stagnerende liedjesaanpak van Sirenia en Leaves’ Eyes, maar ook de vergelijkbare opzet van het toch lichtelijk verzwakte Nightwish en het inmiddels heengegane After Forever. Redenen? De mooiste frontvrouw (het oog wil ook wat) met een zeer gepassioneerde stem, progressieve invloeden, uitbundig kundig drumwerk, sterk opgebouwde muziekstukken en een zeer doordachte thematiek. Design Your Universe bouwt daarop verder.
Bouwplan Epica is zelfs een flink stuk verstevigd. Meer grunts, meer tempo, de beter getrainde doch daardoor niet per definitie meer indruk makende stem van Simons, gitaarsolo’s en ga maar door. De progressieve invloeden zijn nog steeds daar, maar het implementeren van een herkenbaar refrein lijkt op Design Your Universe van het grootste belang. Misschien door deze aanpak dat ik soms merk dat mijn aandacht zijn focus weer terugvindt aan het einde van een solo of brug, dat mij dan dwingt weer even terug te spoelen om te behoren wat ik nou net miste. Het is zeker niet voorspelbaar te noemen, maar het had wel meer onvoorspelbaar gemogen, bij wijze van spreken.
Het drumwerk is een punt dat ik op deze nieuwe plaat enkel kan prijzen. Ex-God Dethroned-drummer Ariën van Weesenbeek manifesteert zich dit keer duidelijk grootser en technischer dan ooit te voren. Deze man beheerst zijn stokjes zeer zeker. Overige instrumentatie is eveneens sterk, maar de aanwezige boze mannen-grunt voegt in mijn optiek nog steeds zeer weinig toe. Daartegenover doet Tony Kakko van Sonata Arctica dit in White Waters zeer zeker wel, een uitstekende gastbijdrage! Verder wordt het typische Epica-recept geboden: alle instrumenten krijgen hun eigen plek binnen de muziek, die geleid wordt door de karakteristieke vocalen (plus zo nu en dan een boeman-grunt) en ondersteund wordt door zelden overheersende orkestratie.
Met de thematiek, die ditmaal meer door new age bewegingen geïnspireerd lijkt, heb ik beduidend minder dan het universeel religieuze thema van The Divine Conspiracy, doch ben ik de mening toegedaan dat deze beter tot uiting komt dan op Consign to Oblivion of The Phantom Agony. Niet dat deze thema’s niet met momenten terugkeren, een titel als Kingdom of Heaven spreekt natuurlijk al boekdelen. Overigens is dit nummer één van de betere refreinen van de cd meegegeven. Tegen het einde duiken jammer genoeg wat nummers op die ik persoonlijk had weggelaten. Semblance of Liberty bezorgt mij een déjà vu en Deconstruct had ingekort beter als onderdeel in een langer stuk gepast. Epica-albums lijken altijd een lange zit te moeten zijn. Of die lange zit in dit geval de moeite waard is, zal ervan afhangen of je liefhebber bent of niet. Ik meen dat, ondanks meerdere prachtmomenten als White Waters en Tides of Time, de kwaliteit van het totaalproduct niet consistent genoeg is om Design Your Universe aan buitenstaanders aan te raden of als meesterwerk te bestempelen. Ondanks dat een ruime voldoende.
Tracklisting:
- Samadhi
- Resign to Surrender (A New Age Dawns – Part IV)
- Unleashed
- Martyr of the Free Word
- Our Destiny
- Kingdom of Heaven (A New Age Dawns – Part V)
- The Price of Freedom
- Burn to a Cinder
- Tides of Time
- Deconstruct
- Semblance of Liberty
- White Waters
- Design Your Universe (A New Age Dawns – Part VI)
Line-up:
- Simone Simons – Vocals
- Mark Jansen – Guitar, Vocals
- Isaac Delahaye – Guitar
- Yves Huts – Bass
- Coen Janssen – Synthesizer, Piano
- Ariën van Weesenbeek – Drums
Links: