Zijn het de uitgestrekte bossen? De duizenden meren? Wellicht de eeuwig lijkende duisternis tijdens de midwinternacht? Geen idee. Feit is wel dat er een oneindige stroom aan (hoogstaande) metalbands afkomstig is uit Finland. Wat ongetwijfeld helpt is dat plaatsen als het zuidelijk gelegen Lemi, dat zelfs officieus benoemd is tot metalhoofdstad van het Scandinavische land, gratis repetitieruimtes ter beschikking stellen voor bands. Met gemiddeld meer dan vijftig metalbands per honderdduizend inwoners laat Finland alle andere landen ter wereld dan ook ruimschoots achter zich. Hier maakt Ephemerald sinds 2016 onderdeel van uit.
Ephemerald maakt melodeath in goede Finse traditie. Hierbij is een mengelmoes aan invloeden te horen afkomstig van landgenoten uit hetzelfde genre. De prominent aanwezige symfonische elementen die de band hierbij toepast doen bijvoorbeeld regelmatig denken aan Wintersun of aan Brymir. Denk bij de term symfonisch overigens niet dat deze heren het rustig aan doen. Er zit een goede portie venijn in de muziek, zowel in de snelle drums als het betere riffwerk. Daarbij gaan de gedachten direct naar een andere Finse grootmeester, Mors Principium Est, maar ook komt er zo nu en dan een vleugje Bloodred Hourglass voorbij. Fan van bovengenoemde bands? Succes vrijwel zeker gegarandeerd met debuutalbum Between the Glimpses of Hope.
Opener Grand Creation begint meteen met het beste van beide werelden. We worden getrakteerd op symfonische elementen die vakkundig worden ondersteund door lekker agressieve riffs. Dit geheel maakt dat het geluid van deze Finnen af en toe tot epische proporties uitgroeit. Op het tweede nummer I Bear Fire schurkt dit zelfs heel dicht tegen de power metal aan. Dat voelt niet helemaal op zijn plek binnen het album. Hiermee weet Ephemerald echter wel verhalende composities neer te zetten die het album van begin tot eind boeiend maken. No Fall Is Too Deep is hier ook een mooi voorbeeld van. Zeker de tweede helft van het nummer, waarbij de symfonieën in zwaarte en complexiteit toenemen, neemt ons mee naar een andere tijd en plaats.
Tekstueel en conceptueel ligt de focus juist op de huidige tijd. De band zelf geeft hier over aan dat Between the Glimpses of Hope over een nieuwe start gaat en een poging om los te breken van het verleden op weg naar een betere toekomst. Hoewel niet direct verwijzend naar de situatie waar we ons nu in bevinden, lijkt hier toch een zekere inspiratie uit gehaald te zijn. Luister bijvoorbeeld eens naar de tekst van het ingetogen All There Is (‘‘The greater the unknown, the tighter we hold’’). Met rustig getokkel en warme heldere vocalen mogen we Kaunis Kuolematon ook nog even als muzikale referentie noteren.
Ephemerald laat met zijn debuutalbum een geluid horen dat herkenbaar en vertrouwd in de oren klinkt. Hier weet de band toch een eigen draai aan te geven door de symfonische elementen flink op de voorgrond te laten treden en hier een gezonde dosis agressiviteit tegenover te zetten. Ik ben benieuwd of de band met toekomstig werk kan losbreken van de invloeden van diverse landgenoten om nog duidelijker een eigen geluid neer te zetten.
Score:
76/100
Label:
Inverse Records, 2021
Tracklisting:
- Grand Creation
- I Bear Fire
- Servant
- Lost
- All There Is
- Reborn
- No Fall Is Too Deep
- Till the Sea Swallows Us Whole
- Into the Endless
Line-up:
- Vesa Salovaara – Zang
- Joni Snoro – Gitaar
- Lauri Myllylä – Basgitaar
- Juho Suomi – Drums
- Tuomo Sagulin – Keyboard, orkestratie
Links: