Na een winterslaap ontwaakt het Duitse duo van Empyrium weer voor een zesde langspeler. Dit keer zit er niet twaalf jaar tussen twee platen, maar toch schrik ik ervan dat het alweer zeven jaar geleden is dat ik voorganger The Turn of The Tides besprak. Een mens zou er haast nostalgisch van worden en bovendien begrijp je ook vaak een aantal jaren later niet wat je toen bezielde. De vooringenomenheid om de plaat destijds wat meer op te zetten is er lang niet van gekomen, ik moest zelfs de voorganger eens terug beluisteren om te weten te komen waar het allemaal om draaide bij deze Duitsers. Mogelijk omdat die plaat toch wel erg mak voortkabbelde, met uitzondering van enkele fijnere tracks met wat diepere akoestiek.
Dit duo zal nooit afwijken van het oerconcept. Ik ontdekte hen met Weiland begin jaren 2000, toen ik wild was van alles wat ook maar in de verte te rijmen viel met het briljante Agalloch. Het had zeker wat overeenkomsten, maar het woud van deze Duitsers zag er toch behoorlijk anders uit. Alsof je je in een heel ander seizoen bevond, maar eveneens met instrumentele diepgang gebracht zodat je er makkelijk in verdwaalde. Mogelijk komt dat door de dromerige, bij wijlen Gregoriaanse vocalen. Een constante in het latere werk, maar op de vorige plaat miste het toch zijn impact. Bij momenten voelt deze plaat aan alsof ze, sterker dan voorheen het geval is, erg te koppelen is aan bands als Agalloch, zeker ten tijde van The Mantle.
Op Über Den Sternen voel ik op dat punt een terugkeer naar het oude. Er is beter nagedacht over het melodische pad dat de heren bewandelen en de opbouw van de nummers voert je mee op een diepgaande tocht. Anders dan bij de voorganger zit er ook meer geladenheid in deze opbouw, het is opnieuw wat opzwepender gebracht dan voorheen, al kan je hier nog lang geen alledaagse metalstempel op drukken. Atmosferische doom bij momenten, met wat krachtigere stukken en zelfs met wat grimmige vocalen. Zo spreekt de dualiteit in The Wild Swans me bijvoorbeeld wel aan. Voor de rest blijft het vooral een rustige plaat. Zeker omdat de nadruk nog steeds ligt op de rustgevende akoestiek, waarbij een nummer als Moonrise zelfs wat Opeth-hints meekrijgt.
De hamvraag dan: gaat deze plaat van Empyrium de weg naar mijn digitale stereo vaker vinden? Zonder valse beloftes te maken, kan ik wel stellen dat deze reis me veel dieper het bos in weet te leiden dan dat bij Turn The Tides het geval was. Bovendien toont dit nieuwe werk aan dat er veel harder nagedacht is over de flow van de nummers dan bij de oude platen het geval was. Op die manier kan het wel eens de beste plaat worden die deze Duitsers ooit voortgebracht hebben. Even laten rijpen in eiken vaten dus, deze ode aan de sterren, maar ik ben er erg over te spreken.
Score:
85/100
Label:
Prophecy Productions, 2021
Tracklisting:
- The Three Flames Sapphire
- A Lucid Tower Beckons on the Hills Afar
- The Oaken Throne
- Moonrise
- The Archer
- The Wild Swans
- In The Morning Mist
- Über den Sternen
Line-up:
- Schwadorf – Zang, gitaar, dulcimer, bas, drums, percussie
- Thomas Helm – Synth, piano, zang
Links: