Ehlder – Nordabetraktelse

Geschreven door op 08-10-2019 om 19:00.

De Zweedse eenmansband Ehlder opgericht door heerschap Graavehlder brengt met het debuutalbum Nordabetraktelse een potje pagan black metal zoals we dat kennen uit lang vervlogen tijden. Precies jaren ’90 black metal met deels cleane gezangen, opzwepend voornamelijk mid-tempo drumwerk en typisch hypnotiserend gitaarwerk. We horen veel Noorse blackmetalinvloeden, met name oude Satyricon ligt hier dan ook duimendik bovenop. Een Zweed die het op zijn Noors doet dus. Nordabetraktelse, ofwel de overweging van het noorden. Is dat een overweging waard?

Met opener Stridskall is de toon al direct gezet. Je visualiseert meteen de besneeuwde bergtoppen, de ijzige kou en de grimmigheid waar het genre om bekend staat. Toch wil het vuur niet doven na de openingstrack, want het repetitieve ÄNdlöS blijft van begin tot einde interessant. Er is geen ruimte voor complexiteit of heel moeilijk gedoe, nee, gewoon raggen op die gitaar. Simplistisch doch doeltreffend.

Döden I En Döende Kropp had zo op één van de eerste albums van Taake kunnen staan. Het ademt diezelfde unieke pagan sfeer zonder in al te nietszeggende passages te verzanden, al is het einde van dit nummer net een halve minuut te langdradig. Met Hedningadrapa zakt het album dan ook een kleine beetje in. Het is allemaal te voor de hand liggend wat de revue passeert. Een tikkeltje te clichématig, waardoor mijn aandacht helaas iets of wat verslapt. Gelukkig maken de zeer authentieke, cleane gezangen aan het einde van dit nummer nog heel wat goed.

Gammelmod is het favoriete nummer in huize Aarts. Het rammelt vanaf seconde één aan alle kanten. Een bewijs dat black metal niet altijd retestrak hoeft te zijn om te fascineren. Sterker nog, laat het zo maar eens op je afkomen. Er is weinig mid-tempo meer te bekennen, maar een partij beukende onversneden black metal. Voorzien van heerlijke felle vocalenuitbarstingen. Denk de kwaadaardige grimassen er zelf zonder enige moeite maar bij. Het laatste echte nummer Tagen kenmerkt zich na pakweg vier minuten door meer epische gezangen en de voortploegende agressieve krijsstem van Graavehlder. Verder weinig nieuws onder de horizon.

Varerytm I Varganord is feitelijk een ritmische outro van deze debuutschijf, bestaande uit ruim vijf minuten durende drumgeluiden. Ondanks dat het prima bij de algehele sfeer past van dit album, begrijp ik de meerwaarde hiervan niet.

Per saldo bestaat Nordabetraktelse ongeveer uit 47 minuten aan authentieke pagan black metal. Nergens baanbrekend of grensverleggend, maar wel zeer vermakelijk voor wie het genre kan waarderen. Op een aantal kleine inzinkingen na haalt Ehlder voldoende kastanjes uit het vuur om het geheel interessant te houden. Met name het nummer Gammelmod spreekt hierbij tot de verbeelding. In het vervolg graag nog meer van dat!

Score:

78/100

Label:

Sound Pollution, 2019

Tracklisting:

  1. Stridskall
  2. ÄNdlöS
  3. Döden I En Döende Kropp
  4. Hedningadrapa
  5. Gammelmod
  6. Tagen
  7. Varerytm I Varganord

Line-up:

  • Graavehlder – Alles

Links: