Dripping Decay – Ripping Remains

Geschreven door op 22-01-2024 om 20:38.

Na het debuut Festering Grotesqueries van het Portlandse deathgrindkwartet Dripping Decay volgt nu de EP met de titel Ripping Remains. Zanger Eric Stucke, gitarist “Maniac” Neil Smith, bassist Jackson Jordan en drummer Jason “The Machine” Borton wilden niet op hun lauweren rusten in afwachting van de release van Festering Grotesqueries. Daarom besloot het viertal tijdens de zomer van 2023 alvast te werken aan het hier te bespreken Ripping Remains.  Volgens de bijgesloten promo laat deze EP een kenmerkende mix van Repulsion, Autopsy en Terrorizer horen met invloeden van zowel nieuwe als oude thrash en grindcore. Alsjeblieft zeg, er zijn bands die het voor mindere kwalificaties doen!

 
Nou bestaat een etmaal nog altijd uit vier-en-twintig uur. En duurt deze EP met razendsnelle composities – ja, grind inderdaad – uit slechts zeventien minuten. Is er dan een excuus om Ripping Remains niet aan een luisterbeurt te onderwerpen? O ja, vast wel. Er zijn namelijk tig andere zinvolle dingen om te doen. Maar wanneer u net zoals uw redacteur van dienst een verlate jeugd heeft gespendeerd op deathgrind(core)-feestjes in bijvoorbeeld de nostalgische ambiance “De Bosuil” te Weert, dan blijft u liever nog even verstoken van die tig andere “zinvolle” dingen. Beter luistert u even naar het obsolete spel van deze Amerikanen, om zo te constateren dat vroeger toch echt wel heel veel beter was. Plaats het kikkergekwaak van Oppressive Repulsive maar eens in de huidige tijdsgeest en u zal constateren dat het nog steeds allemaal prima past. Verder is er geen enkele reden om het muzikaal vakmanschap van de heren te classificeren als een ondermaats grindcore-bandje. Over smaak valt natuurlijk niet te twisten, maar het is wel overduidelijk dat deze heren weten wat te doen. Dat horen wij al gelijk wanneer we deze EP aanslingeren.

We openen met de titelsong, die u mogelijk op het verkeerde been zet, door de rustige tonen. Maar plotsklaps vliegt er een auto uit de bocht en horen we riffs die mij naast de eerder genoemde referenties ook veel aan Slayer doen denken. En die drummer heeft niet voor niets de bijnaam “The Machine”, dus u krijgt nog flink op uw lazer ook. Wellicht tijdens het ultra-korte Emanating Necrosis nog iets beter waarneembaar. Het is blasten en blazen met die hap. Dit weet bij mij wel een brede glimlach te ontlokken en ook een hele rits aan flashbacks, dat moge duidelijk zijn. Het opvolgende Lead To Kill swingt de pan uit en wanneer vocalist Eric Stucke zijn vuile rochelscream laat horen bedenk ik mijzelf dat dit toch wel een erg fijn schijfje is. Deze EP smaakt naar meer, dus ga ik er ook snel het debuut Festering Grotesqueries bij zoeken. U mag daar ook mee starten, of gewoon eerst naar deze EP luisteren, maar wel vlug een beetje, ja!

Label:

Satanik Royalty Records, 2024

Tracklisting:

  1. Ripping Remains
  2. Emanating Necrosis
  3. Lead To Kill
  4. Wormridden Piety
  5. Oppressive Repulsive
  6. Trick Or Treat (Halloween cover)

Line-up:

  • Jason “The Machine” Borton – Drums
  • Eric Stucke – Vocalen
  • Neil Smith – Gitaren
  • Jackson Jordan – Bas

Links: