In 2017 schreef ik een review voor het album Parabellum van het Nederlandse Doodskop. Ik vond dat een aardig punk album dat eerder tegen de punkrock aanleunt dan tegen punk/hardcore, wat op zich natuurlijk mag. Ik moest denken aan Dead Kennedys en NoMeansNo, bands die ver buiten mijn comfortzone liggen. En toch was het een aangename schijf, mede omwille van de Nederlandse teksten. Dit is een nieuw EP’tje.
Ook nu weer, met Napalm Poëzie, valt er rockerige punk met duidelijk verstaanbare Nederlandstalige teksten te noteren. Heilige huisjes aanvallen, (zelf)kritisch uit de hoek komen zonder te moraliserend te willen zijn of pretentieus uit te hoek te komen (geen drukdoenerij of schreeuwerig naar aandacht vragen). Doodskop heeft gewoon zes nummertjes in elkaar gezet en reageert er zich in af. Uitzonderlijk sterk of aangrijpend is het niet. De zang staat wel erg hard en heel lang duurt het niet, maar ik erger me er niet aan, integendeel. Relatief ongevaarlijke punk uit eigen streek met vrij autobiografische insteken is nog steeds aangenamer dan vijfennegentig procent van alle rommel op de radio. Waarom ook niet?
Label:
Eigen beheer, 2018
Tracklist:
- Een Nieuwe Religie
- De Mensen Sterven En Zijn Niet Gelukkig
- Jusqu’ici Tout Va Bien
- Genieten
- Reconquista
- Onze Dromen
Line-up:
- onbekend
Links: