Doodskop, dat is een Nederlandse band die punk as fuck is. Zo ziet het eruit althans. Na het gelijknamige debuut, Doodskop, uit 2014 en de daaropvolgende EP Pijpen, is het nu tijd voor Parabellum. Netjes uitgebracht in eigen beheer (fuck die commercie wellicht) en met de nodige frustraties, bereikte onze deze nieuwe schijf. Punk en hardcorefans opgelet.
Niet dat ik de expert ben qua punk en hardcore, maar ik herken Dead Kennedys-invloeden wanneer ik ze hoor. Niet alleen instrumentaal trouwens, ook vocaal in stijl en teksten. Doodskop is niet zo extreem als de bandnaam doet vermoeden, en brengt op een relatief genuanceerde wijze hulde aan schaapachtig vegeterende mensen die te weinig stilstaan bij het leven of klakkeloos gedrag, en meningen overnemen. Ook parasieten, emotionele vampieren, zwartkijkers, wannabe’s (dat is Engels, mijn excuses), elektronische tostikoppen, oerconservatieven en (fundamentalistische) religieuzen. Alles netjes verstaanbaar in het Nederlands, zonder de instrumenten te dempen of volume af te nemen. Het is ook allemaal niet eenzijdig gepunk wat de heren hier brengen, soms gaat het meer richting progressieve/alternatieve rock en lawaaierige herrie die me soms doet denken aan NoMeansNo. AL is het toch vooral Dead Kennedys. Prima, vooral de over de top teksten vol irritatie. Herkenbaar, grappig en nu en dan ook confronterend.
Score:
75/100
Label:
Eigen beheer, 2017
Tracklist:
- Niemand gelooft jullie nog
- Een positief nummer
- Blauwe suede schoenen
- Nooit te laat
- Hyena
- Samen
- De fabriek
- Wie dit leest is gek
- Mataklap!
- Cri de coeur
- Achterlijk is the new black
- Nou en
- Jouw God
- Waar zouden we zijn zonder de schijn
- Donkere dagen
- Smeulende resten
Line-Up:
- Onbekend
Links: