Domination Campaign – A Storm Of Steel

Geschreven door op 21-01-2024 om 20:42.

Zomaar eens een dinsdagochtend thuiswerk wanneer ik even door mijn map met uitgekozen platen ter recensie “blader”. Het digitale archief begint wat inhoud te krijgen voor de nog te verschijnen releases in 2024. Ik wissel mijn black metal dikwijls af met een aantal krachtige deathmetalplaten. Soms kom ik iets unieks of eigenzinnigs tegen, evengoed maar al te vaak instrumentale eenheidsworst. De namen Jason Peppiatt en Joe Haley doen bij mij in eerste instantie geen belletje rinkelen. Hetzelfde gaat op voor hun bandnaam Domination Campaign. Maar als ik mijn licht over de bijgesloten promo laat schijnen, besef ik mij vlug dat het hier gaat om een tweetal bandleden van het Australische Psycroptic. Een band die ik al een aantal keren live heb gezien en telkenmale wel een verpletterende indruk achterliet. Zegt dat ook iets over dit Domination Campaign? We gaan het zo ervaren want ik heb mijn begeleidingsmuziek voor mijn betaalde baan gevonden.

Een recensie van het debuut Onward to Glory (2021) verscheen helaas niet op Zware Metalen. Dan maar direct voor deze storm van staal gaan, dacht ik zo. En het valt godverdomme niet mee, A Storm of Steel laat mij met twee laptops op de keukentafel van de ene naar de andere maatsoort schakelen. Krijg ik onder invloed van dit soort takkeherrie mijn werkgerelateerde excelspreadsheets wel op orde? Voor het geval dat mijn werkgever hier meeleest, wat ik waag te betwijfelen, maakt u zich geen enkele zorgen. Mijn brein functioneert alleen maar beter onder invloed van stevige metal, waar u wellicht de meest kwaadaardige rommelmuziek in terug hoort. En ja, ik ben mij er terdege van bewust dat dit ook iets zegt over mijn brein. Even goed vorder ik met mijn statistische gegevensbereik en luister ik zo verder naar muziek die niet in de laatste plaats doet denken aan het over oorlog verhalende Bolt Thrower. De vergelijking gaat overigens niet geheel op, aangezien de Aussies de symfonisch geaarde metal achterwege laten en vol de aanval inzetten op uw gehoor. Snijdend, bijna pijnlijk hard, rafelt het nummer Storm The Lines uw trommelvliezen aan stukken. Wat een overdadig geweld voorzien van een blastende ritmesectie en brommende bas! De headbangbaarheid is tevens groots te noemen door precies de juiste flow aan te houden.

Het stemgeluid daarentegen is weer eens wat anders dan de standaard doodsrochel. Het is meer een woedende growl die we horen, soms afgewisseld met een wat meer schreeuwende grunt. Ook de gitaarriffs zijn geen dertien-in-een-dozijn riffs, vol afwisseling en met een dik geluid in de verf gezet. Wauw, wat gaaf, die opening van onder andere het sterke 141 Days Of Terror. In eerste instantie start het duo langzaam en vol spanning op, om daarna op alle gebieden het gaspedaal vol in te trappen. Plankgas headbangen kan op deze track niet achterwege blijven. En als ik ook maar even van mijn excel los kan komen, is het zover… Al headbangend ren ik door de kamer en de keuken. Wanneer dit in de kantooromgeving was voorgevallen, had ik nu vast een stel collega’s getroffen met moeilijke blikken of rake opmerkingen. Tja, die lange mat haar zit er niet voor niets, zou mijn antwoord hoogstwaarschijnlijk zijn geweest. En het is juist dit soort metal dat mij eens te meer doet beseffen dat ik mijn wilde haren nog niet verloren ben.

Knetterend hard zet ik het laatste nummer Death Landing weer in. Maar ik gun mezelf en mijn directe omgeving geen rust meer. Deze plaat gaat weer vliegensvlug op standje “repeat” om zo mijn excel in goede orde te verzenden. Foutloos wel te verstaan, daar doet de muziek en headbangsessie nimmer afbreuk aan.

Score:

84/100

Label:

Prosthetic Records, 2024

Tracklisting:

  1. Time To Die
  2. The Iron Beast
  3. Winds Of Death
  4. D-Day
  5. Storm The Lines
  6. Pit Of Disease
  7. 141 Days Of Terror
  8. Death Landing

Line-up:

  • Jason Peppiatt – Vocalen, gitaar, bas
  • Joe Haley – Drums

Links: