Disparaged – Down the Heavens

Geschreven door op 06-12-2024 om 23:35.

Disparaged uit Zwitserland is terug met een nieuw volwaardig album. Elf jaar na het vorige And Babylon Fell en inmiddels alweer de vijfde langspeler, waarbij ik For Those Enslaved weiger als volwaardig album te zien. Via Apostasy Records zal de nieuwe plaat middels verschillende fysieke varianten op de wereld losgelaten worden. Down the Heavens heet hij.

Disparaged is een band die ik al vanaf zijn debuut in 2003 volg, want ik ben zeer gecharmeerd van de “recht-voor-zijn-raap” death metal die de band produceert. Sterker nog, ik denk dat je voorzichtig best het predicaat ondergewaardeerd op de prestaties van de band mag zetten. Gelukkig is het gezelschap niet ontsnapt aan de haviksogen van de gewaardeerde collega’s van ons aller Zware Metalen, gezien de lovende kritieken hier te lezen: And Babylon Fell en The Wrath of God. Eén van de opmerkingen hier was dat het als positief werd gezien als een band vier jaar over een album doet. En dat klopte. Nu, wat wordt er dan wel niet na elf jaar wachten op tafel gelegd? Gauw luisteren maar!

Veertien nummers tellen we en bij elkaar duurt het geheel ongeveer een uur. Dat klinkt best lang voor een deathmetalplaat. Ben benieuwd hoe dat uitpakt. Al direct bij het eerste nummer horen we dat de band niet aan kracht heeft ingeboet. Met heftige uitspattingen laat Disparaged horen dat de harde death metal er nog steeds in zit. Maar ook hoor ik dat er een ontwikkeling heeft plaats gevonden waarin de band de muzikale bandbreedte wat uit heeft gebreid. Waar in het verleden er genoeg melodieuze nuances in werden gebracht hoor ik dat nu in de vorm van ietwat episch aandoende gedeeltes. Sterker nog, ik neig zelfs om het woord symfonisch in de mond te nemen. Zoals in Another Day, waar trouwens een gastsolo van niet minder dan Andy LaRocque (King Diamond) te horen is. Het sterkt het gevoel dat Disparaged meer melodie en sfeer in het geheel brengt. En nu we toch zijn aanbeland bij de gastrollen meld ik meteen maar dat in de titelsong de heer Damir Eskic van Destruction een portie mee mag pielen. Het instrumentale, op wat gecomputeriseerde stemmen na, Down the Heavens is niet alleen een podium waar Damir mag schitteren, het is ook een duidelijke aanwijzing dat Disparaged een iets andere koers vaart op dit album. De mannen toveren behoorlijk meer invloeden uit de doodmetalen hoed.

Ik noem Inside this Prison Cell, alwaar een Zweedse death metal sound niet te ontkennen valt, gevolgd door het uiterst rustige en feeërieke instrumentale intermezzo The Bridge. Dit bruggetje brengt ons vervolgens bij het uiterst melodieuze Sole Survivor of the Flames. Waar we hier ook weer een gecomputeriseerde stem horen wat het geheel een aparte sfeer mee geeft. Veel ruimte is er gemaakt voor soleerwerk en het bevat verder een uitstekend meezingbaar refrein. En nu we de stem hebben benoemd, Disparaged schuwt er ook niet voor om sporadisch cleane zang in te brengen. Zoals eerder gezegd, het maakt het gebodene allemaal wat breder en dieper.

Ik denk dat Disparaged de laatste paar jaar stevig heeft gewerkt om zichzelf te herzien. Het zal misschien een beetje wennen zijn voor de fans van het eerste uur, maar de kwaliteit blijft gewoon van de band afdruipen. Met deze plaat verkent de band nieuwe paden en is het geheel goed te bestempelen onder de noemer melodieuze death metal. Maar dan neigend naar de hardere kant. Want dat horen we toch regelmatig terug. Toch, denk ik dat ik op meer had gehoopt. Meer teruggrijpend naar de furieuze kant van de band. Luister maar naar het afsluitende Born as Gods. Dit soort nummers mis ik een beetje. De plaat is ook met een uur ook wel een tikje te lang. Verder zeker een goede plaat en hulde voor het expanderen van je geluid. Ik hoop dat het volgende album op dezelfde voet doorgaat maar dan met iets meer pit!

Score:

77/100

Label:

Apostasy Records, 2024

Tracklisting:

  1. Among the Chosen Ones
  2. The Throne
  3. Servants of Fire
  4. Another Day
  5. Down the Heavens
  6. Drown in Madness
  7. Inside This Prison Cell
  8. The Bridge
  9. Sole Survivor of the Flames
  10. I Was Wrong
  11. This Ship of Five
  12. The World Is the Grave of Creation
  13. After the War
  14. Born As Gods

Line-up:

  • Ralph Beier – Gitaar
  • Tom Kuzmic – Vocalen, gitaar
  • Heinz Imhof – Drums
  • Reto Hardmeier – Basgitaar

Links: