Disarmonia Mundi – Cold Inferno
Coroner Records, 2015
Geen Amaranthe of Babymetal dit jaar, dus er blijven (naast Orden Ogan) maar weinig kanshebbers over die als niet black- of deathmetalplaat mijn eindlijst zouden kunnen halen. Disarmonia Mundi wel. Reden? Omdat ze sinds hun begindagen enorm aanstekelijke melodeath/metalcore maken (behalve Mind Tricks) die stilaan het Scandinavische niveau overstijgt. Björn Strid (Soilwork) deed ook nu weer een deel van het vocale gebeuren, en mocht het aan mij liggen dan werd hij fulltime lid van deze Italiaanse band.
Ook Cold Inferno is namelijk een kraker van een metalplaat geworden. Zelden heb ik een dynamiek gehoord zoals bij Disarmonia Mundi, en ook nu is het weer van dat. Een sublieme productie laat het beste horen wat metalcore en melodische death/thrash anno 2015 te bieden heeft. Zweedse melodieën in een Italiaanse variant gegoten, met een ongekende stuwkracht – denk A Predator’s Portrait. Na een korte intro blaast Creation Dirge zich een baan doorheen je speakers vol gezwindheid, gezonde agressie en de gekende cleane zang (die tegenwoordig iets Ill Niño in zich heeft). Het nummer is perfect uitgebalanceerd, en schiet halfweg na een korte bezinning weer keihard uit de (her)startblokken. Zalig.
Als tweede nummer krijgen we Stormghost, mijn persoonlijke favoriet. Hier wordt iets minder snel opgetreden, maar het groove-gehalte is nog hoger en het cleane gedeelte is nog pakkender en klevender. STORMGHOST! Ik zong het al mee van speelbeurt nummer één, ondertussen is het nummer twintig denk ik. Ook op het headbanggedeelte halfweg doe ik nog steeds gedwee mee. Als een hondje, gek op breakdowns. Wat volgt is Behind Closed Doors, ook al zo’n klever van jewelste. Sublieme In Flames gitaarlijn en riffwerk om vingers en duimen voor af te likken. Abnormaal lekker! Airgitaar, airdrum, airscream, airalles! Mijn bureaustoel vindt het verschrikkelijk …
Coffin is een wat “gematigder” nummer, zonder dat er sprake is van kwaliteitsverlies, maar ik ga meteen over naar Oddities from the Ravishing Chasm, een wat technischer nummer waar de progressieve karaktertrekjes van de band helemaal boven komen drijven, gedresseerd in de pure power die dit Disarmonia Mundi in zich heeft. De dubbelgelaagde cleane refreinen klinken als zomerzoete honingbijen maar het klopt allemaal zo hard dat je er bijna emo van wordt. In ieder geval doe ik dat, terwijl ik als een hysterische clown in mijn blootje sta te springen als een stuiterbal.
Gaan we nog even door? Tuurlijk! Blessing from Below slaan we over, want daar zijn nog drie pareltjes. Magna Diver, met een massaal lekkere thrashriff en melodeathrash met een impact als Hate Crew Deathroll, maar dan met een poppy zangstuk om de vijf stappen. Nom nom nom! En maar headbangen … tot Clay of Hate begint met z’n “refuse to be a part of your freakshow!”. En daarna … Toys of Acceleration. Ik was van plan mijn Abarth Punto Scorpione te verkopen wegens te duur in onderhoud (en omdat olie vergeten te vervangen nare gevolgen heeft), maar na het horen van deze ode aan Italiaanse machinerie heb ik mijn keuze ingetrokken. Snelheid, klasse, moderne techniek en METAL … niets opwindender dan dat in het leven van een man, behalve die blonde klassedame die het toerental van je hart en geest zwaar in het rood kan laten gaan. Cold Inferno, hot metal!
Tracklisting:
- Creation Dirge
- Stormghost
- Behind Closed Doors
- Coffin
- Oddities from the Ravishing Chasm
- Slaves to the Illusion of Life
- Blessing from Below
- Magma Diver
- Clay of Hate
- Toys of Acceleration
Line-up:
- Ettore Rigotti – Keel, Gitaar, Bas, Keyboards, Drums
- Claudio Ravinale – Keel
- Björn Strid – Keel
Links: