In deze vreemde tijden slaan de corona-nieuwsbulletins je als een natte krant om de oren. Toegegeven: ik heb mij hier, in mijn vorige recensies, ook schuldig aan gemaakt. Vandaag kom ik er echter écht niet omheen. Het album dat hier voor me ligt presenteert namelijk een double-whammy van coronatermen. Diespnea is (zo ontdekte ik zojuist) de medische term voor kortademigheid. Pneuma is de oud-Griekse term voor adem of luchtverplaatsing. De grote vraag is natuurlijk: laat dit album je naar adem snakken of blijft het slechts bij de reguliere longactiviteiten?
Diespnea is een tweemansproject uit Italië, het land dat de eerste coronahaard van Europa werd. Goed, ik zal ophouden met al die vervelende referenties aan de perikelen van de tegenwoordige tijd en verdergaan met recenseren. De heren die de band vormen, noemen zichzelf Wolke en Anxitudo (‘Wolk’ en ‘Vrees’). Beiden bespelen alle instrumenten die op het album gebruikt worden. Wat we te horen krijgen is opvallend goed geproduceerde atmosferische black metal.
Het eerste nummer Immortale opent met rustige galmrijke gitaarklanken. Na een minuutje worden er klassieke blackmetalriffs ingezet. De redelijk zuiver klinkende gitaren worden afwisselend aangevuld met screams en cleane zang. Deze tweede zangstijl hebben we eerder gehoord bij nummers van Rotting Christ. Het klinkt alsof Romeinse strijdmakkers zingend huiswaarts keren na een veldslag, al heb ik het idee dat dit niet het beeld was wat Diespnea hier probeert neer te zetten. Het nummer zit goed in elkaar, maar het bevat niet de wanhopige, drukkende sfeer die je bij atmosferische black metal zou verwachten.
Hierop volgt Nostos Algos. Een snelle zoekactie op Google-Translate leert ons dat dit Grieks is voor ‘zieke pijn’. Het tempo wordt ten opzichte van het voorgaande nummer aanzienlijk verlaagd. Met de droevige toonzetting had het, als het zou zijn aangevuld met wat lage tonen, makkelijk door kunnen gaan voor een funeraldoomtrack. Halverwege het nummer wordt er echter een onverwachte tempowisseling ingezet die iets later weer omslaat in een zwaarder aangezette traagheid. Langzaam dreunend, als bij de laatste hartkloppingen van een ziekelijk stervend persoon, sleept het nummer zich voort. De screams lijken nog uit alle macht te strijden voor het leven, maar het mag niet baten. De ijzige vingers van de ziekte klemmen zich samen om je nek en… dan wordt het nummer beëindigd met een fade-out. Eeuwig zonde. Sowieso vind ik de fade-out een van de meest belachelijke manieren om een nummer af te sluiten. In dit nummer is deze techniek al helemaal niet op zijn plek. Hier in Brabant zeggen we ‘dat nummer liep af als kak’. Een zeer jammere afsluiting voor een prima track.
Intermezzo, dat hierna komt, is een kort soundscapeje dat lichtelijk de toon zet voor de nummers die hierna komen. Naufragio (vert. ‘schipbreuk’) opent met lekker dramatische paukenslagen. Wat mij betreft heb je dan al bonuspunten te pakken. De rest van het nummer zit vol met krachtige riffs, interessante ritmes en prima screams. De diverse tempowisselingen houden de aandacht er continu bij. Ik zie het laatste puntje van de mast al bijna onder het zeeoppervlak verdwijnen. Maar potverdriedubbeltjes. Ook dit nummer eindigt in een fade-out! Nadat de muziek volledig is weggedraaid, hoor je nog wel iemand fluisteren. Dit haalt echter de kracht en de dramatiek van het nummer volledig onderuit.
Afsluiter Gorgoneion is even dramatisch als het voorgaande nummer. Alleen maakt de pauk plaats voor de piano. Ik denk dat Diespnea een beangstigende sfeer wilde neerzetten. Een gorgoneion is tenslotte het hoofd van een gorgon. Afschrikwekkende vrouwen uit de Griekse mythologie met slagtanden en slangennesten op hun hoofd. De pianoklanken die zo tegen het einde van het nummer flink naar voren komen klinken echter eerder bemoedigend dan beangstigend. In zekere zin deed het me denken aan Alcest en Godspeed You! Black Emperor. Maar godnondekanonnen. Wéér wordt het nummer afgekapt met een fade-out! Eeuwig zonde.
Op het hele album is te horen dat de heren van Diespnea goed kunnen musiceren. Waarom kiezen ze dan iedere keer voor zo’n afgezaagde manier om een nummer af te sluiten? Deze band is in staat om tracks dusdanig op te bouwen dat je aandacht er volledig bij blijft. Ieder nummer loopt echter met een sisser af. Als ongaar gebakje na een heerlijke maaltijd. Alleen, dit deed me eerder zuchten dan naar adem happen. Voor de rest is Pneuma een prima album dat goed geproduceerd is en niet te zwaar op de maag ligt.
Score:
80/100
Label:
Naturmacht Prodductions, 2020
Tracklisting:
- Immortale
- Nostos Algos
- Intermezzo
- Naufragio
- Gorgoneion
Line-up:
- Wolke – Alles
- Anxitudo – Alles
Links: