Raaskallen, zo kun je Délirant best vertalen vanuit het Frans. Niet dat deze band Frans is trouwens, dit is een Spaanse band. De man achter deze band is de helft van het Spaanse Negativa, en heeft onderdak gevonden bij Mystískaos, onderdeel van Fallen Empire Records. Het klinkt zoals het eruit ziet: occulte black met veel chaos en dissonantie.
Délirant ligt door zijn bezeten natuur en beyond orthodoxe aanpak niet zozeer in lijn met Amerikaanse black, dan wel met de Portugese en ex-Joegoslavische bands uit de blackmetalriolen. Lo-fi geluiden en echoënde gitaren, met een hoop narcotisch klinkende vervormingen, dingen die je verwacht te horen bij een Fallen Empire sublabelrelease in feite. In dit geval is het behoorlijk gestoord op een relatief angstwekkende wijze, met meer gevoel voor drama dan onderhuidse spanningsopbouw. De uitvoering is aan de harde kant, met beukende hooks en op elkaar gestapelde baslijnen. Vooral de tussentijdse temporiseringen en versnellingen brengen sfeer en zwarte verleiding, terwijl de pompende midtempostukken pure smerige theatraliteit tentoonstellen. Voor mij mag het speltechnisch iets meer zijn, al is dit ideaal materiaal voor een avondwandeling doorheen Molenbeek. Kwestie van constant op het ergste voorbereid te zijn.
Score:
79/100
Label:
Mystískaos, 2018
Tracklisting:
- Délirant I
- Délirant II
- Délirant III
- Délirant IV
Line-up:
- D.B.
Links: